ولسوالی نجراب یکی از ولسوالی های کوهستانی مربوط ولایت کاپیسا می باشد. این ولسوالی در ۱۲۰ کیلومتری شمال شرق ولایت کابل قرار دارند. میانگین ارتفاع از سطح دریا در حدود ۱٬۴۰۰ متر می باشد. این ولسوالی بزرگ متشکل از ۵ درهٔ اصلی و دو درهٔ فرعی می باشد؛ که عبارتند از.
• درهٔ غوث
• درهٔ کلان بادره نیزابی
• درهٔ پته
• درهٔ فرخشاه
• خارج دره
دو درهٔ فرعی آن عبارتند از: درهٔ پچغان که بزرگ ترین درهٔ ولسوالی نجراب می باشد که حرارت آن در زمستان وتابستان متوسط می باشد و درهٔ گیاوه که درهٔ متوسط می باشد. در دره جات کلان پوته فرخ شاه و گیاوه در تابستان حرارت زیاد دارد. درین فصل خزندگان حشرات و مار درین دره ها زیاد پیدا می شوند. باشندگان شان این دره ها اکثراً از ملیت تاجیک می باشد؛ و ملیت های دیگر از قبل پشتون، نیز زندگی می نمایند. این ولسوالی خیلی سبز بوده دارای تقریباً ۳۴۰۰۰۰ نفوس می باشند. محصولات زراعتی این ولسوالی گندم، چهارمغز، توت، لوبیا و جلغوزهٔ سیاه می باشد. در این دره تعداد افراد باسواد نسبت به سایر مناطق زیاد است. نجراب دارای ۴۴ باب مکتب، یک باب کلینیک صحی و یک دستگاه رادیو می باشند.
به دلیل اینکه منابع و معلومات موثق که برخاسته از تحقیق و جستار های تاریخی باشد، را در خصوص دره های به دسترس نداریم، تنها به عنوان مثال از یک دره آن در زیر تذکر می دهیم:
دره غوث:
این دره در حقیقت، تاریخی ترین و پر نفوس ترین دره ولسوالی نجراب به شمار می رود. بزرگ ترین ویژگی آن متعلق به باشنده های پراچی زبان این منطقه است که در برگه های تاریخ مردم مناطق غچولان را از بومی ترین نجرابیان یاد کرده اند. این قوم به بیش از 2800 خانواده می رسد و مرکز اصلی آنها قریه های ششگانه غچولان شامل تاته خیل، میانه ده، کندی، لامبار، بالا غچولان، مالگرام را تشکیل می دهد. این دره با کوه های بلند احاطه شده و دارای بزرگ ترین جنگلات و درختان جلغوزه سیاه در سطح کاپیسا است. جلغوزه سیاه ضمن اینکه در بعضی از بخش های دره کلان و دره پته ریشه دوانده است، پر هزینه ترین ترین حاصلات و صادرات این ولسوالی را تشکیل می دهد. مردم این دره در ادوار تاریخ نقش پر رنگی در حاکمیت نجراب داشته اند. در این دره اقوامی مانند خواجه خیل، وزیر خیل، جعفریان، خاوریان، همزه خیل، بابا خیل، اولاد پلنگ، اسکینیان و غیره زیست دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• درهٔ غوث
• درهٔ کلان بادره نیزابی
• درهٔ پته
• درهٔ فرخشاه
• خارج دره
دو درهٔ فرعی آن عبارتند از: درهٔ پچغان که بزرگ ترین درهٔ ولسوالی نجراب می باشد که حرارت آن در زمستان وتابستان متوسط می باشد و درهٔ گیاوه که درهٔ متوسط می باشد. در دره جات کلان پوته فرخ شاه و گیاوه در تابستان حرارت زیاد دارد. درین فصل خزندگان حشرات و مار درین دره ها زیاد پیدا می شوند. باشندگان شان این دره ها اکثراً از ملیت تاجیک می باشد؛ و ملیت های دیگر از قبل پشتون، نیز زندگی می نمایند. این ولسوالی خیلی سبز بوده دارای تقریباً ۳۴۰۰۰۰ نفوس می باشند. محصولات زراعتی این ولسوالی گندم، چهارمغز، توت، لوبیا و جلغوزهٔ سیاه می باشد. در این دره تعداد افراد باسواد نسبت به سایر مناطق زیاد است. نجراب دارای ۴۴ باب مکتب، یک باب کلینیک صحی و یک دستگاه رادیو می باشند.
به دلیل اینکه منابع و معلومات موثق که برخاسته از تحقیق و جستار های تاریخی باشد، را در خصوص دره های به دسترس نداریم، تنها به عنوان مثال از یک دره آن در زیر تذکر می دهیم:
دره غوث:
این دره در حقیقت، تاریخی ترین و پر نفوس ترین دره ولسوالی نجراب به شمار می رود. بزرگ ترین ویژگی آن متعلق به باشنده های پراچی زبان این منطقه است که در برگه های تاریخ مردم مناطق غچولان را از بومی ترین نجرابیان یاد کرده اند. این قوم به بیش از 2800 خانواده می رسد و مرکز اصلی آنها قریه های ششگانه غچولان شامل تاته خیل، میانه ده، کندی، لامبار، بالا غچولان، مالگرام را تشکیل می دهد. این دره با کوه های بلند احاطه شده و دارای بزرگ ترین جنگلات و درختان جلغوزه سیاه در سطح کاپیسا است. جلغوزه سیاه ضمن اینکه در بعضی از بخش های دره کلان و دره پته ریشه دوانده است، پر هزینه ترین ترین حاصلات و صادرات این ولسوالی را تشکیل می دهد. مردم این دره در ادوار تاریخ نقش پر رنگی در حاکمیت نجراب داشته اند. در این دره اقوامی مانند خواجه خیل، وزیر خیل، جعفریان، خاوریان، همزه خیل، بابا خیل، اولاد پلنگ، اسکینیان و غیره زیست دارند.
wiki: ولسوالی نجراب