ولسوالی شغنان یکی از شهرستان های ولایت بدخشان در شمال خاوری افغانستان است که به فاصلۀ ١٥٠ کیلومتری به طرف شرق شهر فیض آباد و در مسیر رود پنج واقع گردیده که مرکز آن بهشار است.
به دید خوش نظر پامیرزاد خیانیان امروز هم نام قدیم شان را حفظ نموده و به نام "خږنۈنئ Xuγ̌nůne" یاد می گردند و در آثار یونانی خیونیت آمده است. در ادامه او نگاشته است: "آن ها که با سقوط سلطنت یفتلی ها به پناهگاهی در دل کوه های پامیر پناه جستند، در طی بیش از یک و نیم هزار سال همه ی آن نشانه های یفتلی را به نام اقوام پامیری محفوظ داشته اند". شماری از پژوهشگران از غلط آن ها را ترک تبار معرفی اند و اما در واقعیت آن ها یعنی خیونیت ها یا خیانیان که امروزه بنام شغنانی یاد می شوند و شماری از آن ها به جنوب هندوکش رفته اند و نام محل زیست شان را خوگیانی می گویند، همان سکاها یا تورانیان آریایی یا آریانیان شرقی اند نه ترک تبار که نشانه های آن را امروز نیز در بین تاجیک ها و پشتون ها می توان مشاهده نمود. همچنان؛ خیااآنه ی اوستا، خیونان پهلوی، خیونیت یونانی، خونای سانسکریت با شگنان یا شغنان و خوگیانی همریشه اند.
مساحت شهرستان شغنان ٣٥۴٥ کیلومترمربع است و دارای تابستان های کوتاه نسبتاً گرم و خشک و زمستان سرد و دراز مدت است. این شهرستان بنابر داشتن کوه های بلند بسیار دشوار گذر است، به ویژه در زمستان با ریزش برف تقریباً همه راه های مواصلاتی این شهرستان بند می باشند که دشواری های زیادی را متوجه مردم آن می سازد.
این شهرستان با شهرستان های ارغنج خواه، درواز بالا، اشکاشم، شهدا و به شهر خاروغ بدخشان تاجیکستان هم سرحد می باشد که دارای یک بازار مشترک نیز می باشند.
باشندگانِ این شهرستان به کشاورزی، باغداری و دامداری مشغول و میوجات تازه و خشک ، و صنایع دست باف این مردم شهرت خوبی داشته، کتان چکمن، جاکت وجراب شغنان شهرت خاص و علاقمندان زیادی دارد. این دیار از دو مسیر به خیابان ابتدایی وصل گردیده مشکلات شان تا اندازه از خیابان مرفوع گردیده است.
باشندگان این شهرستان را تاجیکان پامیری تشکیل می دهند که به زبان شُغنی سخن می گویند. همه باشندگان این شهرستان به زبان پارسی و فرهنگ تاجیکی خود بلدیت کامل داشته و نوروز را جشن می گیرند. آنچه که به زیبایی و منحصر بودن این شهرستان افزوده رود سیحون یا ( سیر دریا ) ، جهیل شیوه، مردمان پهلوان، زحمتکش، با سواد، با فرهنگ، مهمان نواز، شاد، آوازخوان، مهربان و حق و حقوق برابرِ زنان و مردان این دیار است. آب بازی، کشتی گیری پهلوانی و اسبک بازی از جمله بازی های مشهور این مردم است که در محافل شادی و عروسی با شوق، اشتیاق و هلهله برگذار می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دید خوش نظر پامیرزاد خیانیان امروز هم نام قدیم شان را حفظ نموده و به نام "خږنۈنئ Xuγ̌nůne" یاد می گردند و در آثار یونانی خیونیت آمده است. در ادامه او نگاشته است: "آن ها که با سقوط سلطنت یفتلی ها به پناهگاهی در دل کوه های پامیر پناه جستند، در طی بیش از یک و نیم هزار سال همه ی آن نشانه های یفتلی را به نام اقوام پامیری محفوظ داشته اند". شماری از پژوهشگران از غلط آن ها را ترک تبار معرفی اند و اما در واقعیت آن ها یعنی خیونیت ها یا خیانیان که امروزه بنام شغنانی یاد می شوند و شماری از آن ها به جنوب هندوکش رفته اند و نام محل زیست شان را خوگیانی می گویند، همان سکاها یا تورانیان آریایی یا آریانیان شرقی اند نه ترک تبار که نشانه های آن را امروز نیز در بین تاجیک ها و پشتون ها می توان مشاهده نمود. همچنان؛ خیااآنه ی اوستا، خیونان پهلوی، خیونیت یونانی، خونای سانسکریت با شگنان یا شغنان و خوگیانی همریشه اند.
مساحت شهرستان شغنان ٣٥۴٥ کیلومترمربع است و دارای تابستان های کوتاه نسبتاً گرم و خشک و زمستان سرد و دراز مدت است. این شهرستان بنابر داشتن کوه های بلند بسیار دشوار گذر است، به ویژه در زمستان با ریزش برف تقریباً همه راه های مواصلاتی این شهرستان بند می باشند که دشواری های زیادی را متوجه مردم آن می سازد.
این شهرستان با شهرستان های ارغنج خواه، درواز بالا، اشکاشم، شهدا و به شهر خاروغ بدخشان تاجیکستان هم سرحد می باشد که دارای یک بازار مشترک نیز می باشند.
باشندگانِ این شهرستان به کشاورزی، باغداری و دامداری مشغول و میوجات تازه و خشک ، و صنایع دست باف این مردم شهرت خوبی داشته، کتان چکمن، جاکت وجراب شغنان شهرت خاص و علاقمندان زیادی دارد. این دیار از دو مسیر به خیابان ابتدایی وصل گردیده مشکلات شان تا اندازه از خیابان مرفوع گردیده است.
باشندگان این شهرستان را تاجیکان پامیری تشکیل می دهند که به زبان شُغنی سخن می گویند. همه باشندگان این شهرستان به زبان پارسی و فرهنگ تاجیکی خود بلدیت کامل داشته و نوروز را جشن می گیرند. آنچه که به زیبایی و منحصر بودن این شهرستان افزوده رود سیحون یا ( سیر دریا ) ، جهیل شیوه، مردمان پهلوان، زحمتکش، با سواد، با فرهنگ، مهمان نواز، شاد، آوازخوان، مهربان و حق و حقوق برابرِ زنان و مردان این دیار است. آب بازی، کشتی گیری پهلوانی و اسبک بازی از جمله بازی های مشهور این مردم است که در محافل شادی و عروسی با شوق، اشتیاق و هلهله برگذار می شود.
wiki: ولسوالی شغنان