ولد نامه

وَلَدْنامه
(یا: مثنوی ولدی) از سلطان ولد (فرزند مولانا)، منظومه ای به فارسی. ابتدا آن را مثنوی ولدی نامید، اما پس از آن که دو مثنوی دیگر بر وزن مثنوی معنوی سرود، هر سه را ولدنامه خواند. سلطان ولد این مثنوی ۱۰هزار بیتی را بر وزن حدیقۀ سنایی، در ۶۹۰ق در کمتر از چهار ماه به پایان برد و شاید به همین سبب، اثری میان مایه و گاه سست است. موضوع ولدنامه عرفان، اخلاق و شرح اخبار و احادیث و تفسیر آیات و نیز بیان احوال و سرگذشت مولانا و یارانش است. این اثر قدیم ترین و صحیح ترین سند تاریخی از زندگی مولانا، به ویژه روابط وی با شمس تبریزی، است. ولدنامه از نظر شعری ارزش چندانی ندارد. به کوشش جلال الدین همایی به چاپ رسیده است (۱۳۵۵ق).