ولایت پروان ( یونانی: Alexandria of the Caucasus/اسکندریه قفقاز، لاتین: Alexandria - Kapisa/اسکندریه کاپیسا، عربی: فَروان ) یکی از ۳۴ ولایت افغانستان است. مرکز این ولایت شهر چاریکار است که در ۶۴ کیلومتری کابل قرار دارد. پهناوری این ولایت ۵٬۹۷۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن در سال ۱۳۹۹ حدود ۷۳۷٬۷۰۰ نفر می باشد. پروان از ۱۰ ولسوالی که شامل ۱۳۲۲ قریه می شود، تشکیل گردیده است. ولایت پروان از شمال با ولایت بغلان، از شرق با ولایت کاپیسا و پنجشیر، از جنوب با ولایت های کابل و میدان وردک و از غرب با ولایت بامیان مرز مشترک دارد.
قسمت هایی از ولایت پروان مانند بگرام و فندقستان از قدمت تاریخی قابل توجهی برخوردار می باشد. نفوذ فرهنگی پایتخت در ولایت پروان نیز چشمگیر است؛ به ویژه نواحی دشت شمالی و شهر چاریکار.
واژهٔ پروان در اوستا به دیسهٔ پورانا و به معنای کوتل، گذرگاه و دره آمده است همچنان؛ به معنای چرخ ابریشم تابی نیز آمده است که با پای چرخانده می شود. البته پروان همان ناحیتی ست که در زمان امیر حبیب الله سراج پس از تأسیس بند برق و قصر شاهی بنام جبل السراج نام گذاری شد و امروزه به عنوان یکی از شهرستانهای استان پروان می باشد. در حدود العالم گفته شده است: پروان شهری است با نعمت و جای بازرگانان و دروازهٔ هندوستان است. اوپیان، بگرام غوربند و سالنگ نیز از مناطق باستانی آن است
بیشتر وسعت و نفوس پروان در درهٔ غوربند و شاخه های آن قرار دارد، اما نواحی شرقی به واسطهٔ قرار گرفتن در شاهراه کابل به مزار شریف و نزدیکی به پایتخت از توسعه و تسهیلات بیشتری برخوردار گردیده است. درهٔ سالنگ، درهٔ غوربند، درهٔ ترکمن و سرخ و پارسا به همراه دشت سرسبز شمالی از نقاط دارای طبیعت زیبا در این ولایت هستند. با ساخت جاده دره غوربند تا کوتل شیبر مسیر شمال و جنوب این ولایت تسهیل می شود.
مساحت ولایت پروان از سوی یک تعداد منابع در حدود ۵۷۱۵ کیلومتر مربع و تعداد نفوس آن در حدود ۶۰۰۰ هزار تن تخمین زده شده؛ اما تعدادی منابع دیگر نفوس و مساحت این ولایت کم و زیاد از این رقم می دانند. مجموعهٔ قریه های این ولایت به ۱۳۲۲ می رسد.
گل غوندی یکی از ساحات مشهور و تفریحی در مرکز این ولایت می باشد که گل ارغوان آن از سوی شاعران ستوده شده و مردم از کابل و سایر ولایات در فصل بهار در آنجا جمع و تفریح می نمایند. سالَنگ که راه مواصلاتی شش ولایت شمالی و شاهراه ولایات شمال شرقی می باشد؛ از تونل دو و نیم کیلومتره می گذرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقسمت هایی از ولایت پروان مانند بگرام و فندقستان از قدمت تاریخی قابل توجهی برخوردار می باشد. نفوذ فرهنگی پایتخت در ولایت پروان نیز چشمگیر است؛ به ویژه نواحی دشت شمالی و شهر چاریکار.
واژهٔ پروان در اوستا به دیسهٔ پورانا و به معنای کوتل، گذرگاه و دره آمده است همچنان؛ به معنای چرخ ابریشم تابی نیز آمده است که با پای چرخانده می شود. البته پروان همان ناحیتی ست که در زمان امیر حبیب الله سراج پس از تأسیس بند برق و قصر شاهی بنام جبل السراج نام گذاری شد و امروزه به عنوان یکی از شهرستانهای استان پروان می باشد. در حدود العالم گفته شده است: پروان شهری است با نعمت و جای بازرگانان و دروازهٔ هندوستان است. اوپیان، بگرام غوربند و سالنگ نیز از مناطق باستانی آن است
بیشتر وسعت و نفوس پروان در درهٔ غوربند و شاخه های آن قرار دارد، اما نواحی شرقی به واسطهٔ قرار گرفتن در شاهراه کابل به مزار شریف و نزدیکی به پایتخت از توسعه و تسهیلات بیشتری برخوردار گردیده است. درهٔ سالنگ، درهٔ غوربند، درهٔ ترکمن و سرخ و پارسا به همراه دشت سرسبز شمالی از نقاط دارای طبیعت زیبا در این ولایت هستند. با ساخت جاده دره غوربند تا کوتل شیبر مسیر شمال و جنوب این ولایت تسهیل می شود.
مساحت ولایت پروان از سوی یک تعداد منابع در حدود ۵۷۱۵ کیلومتر مربع و تعداد نفوس آن در حدود ۶۰۰۰ هزار تن تخمین زده شده؛ اما تعدادی منابع دیگر نفوس و مساحت این ولایت کم و زیاد از این رقم می دانند. مجموعهٔ قریه های این ولایت به ۱۳۲۲ می رسد.
گل غوندی یکی از ساحات مشهور و تفریحی در مرکز این ولایت می باشد که گل ارغوان آن از سوی شاعران ستوده شده و مردم از کابل و سایر ولایات در فصل بهار در آنجا جمع و تفریح می نمایند. سالَنگ که راه مواصلاتی شش ولایت شمالی و شاهراه ولایات شمال شرقی می باشد؛ از تونل دو و نیم کیلومتره می گذرد.
wiki: ولایت پروان