ولایت مداری حضرت عباس

[ویکی فقه] اطاعت حضرت عباس (علیه السلام) از امام حسین (علیه السلام) یکی از عوامل رسیدن ایشان به این جایگاه بوده است.
امام سجاد (علیه السلام) در این ارتباط می فرماید:«قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیهمالسلام) رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ یَعْنِی ابْنَ عَلِیٍّ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَةِ فِی الْجَنَّة کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَمَنْزِلَةً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»؛ خدا عباس بن علی را رحمت کند که برادرش را بر خود مقدم داشت. برای او جان فشانی کرد و خود را قربان او کرد تا دو دستش جدا شد و خدا به عوض آن ها دو بال به او داد که با آن ها همراه فرشتگان در بهشت پرواز می کند. چنان چه با جعفر بن ابی طالب هم چنین کرده بود. برای عباس نزد خدا مقامی است که تمام شهیدان در روز قیامت آرزوی آن را می کنند.