ولادیمیر آندریویچ کاساگوفسکی ( کوسوگوفسکی، کوساگوفسکی ) ( Владимир Андреевич Косоговский؛ ۲۶ ژانویه ۱۸۵۷ – ۱۲ سپتامبر ۱۹۱۸ ) یک فرد نظامی اهل روسیه و خاورشناس نظامی، شرکت کننده در جنگ روسیه و عثمانی ( ۱۸۷۷–۱۸۷۸ ) و جنگ روسیه و ژاپن ( ۱۹۰۴ - ۱۹۰۵ میلادی ) و سپهبد ستاد کل ( ۱۶ جون ۱۹۰۶ میلادی ) بود.
... [مشاهده متن کامل]
ولادیمیر آندریویچ از اشراف ارثی استان نووگورود ، ناحیه والدای آمده بود . او تحصیلات خود را در دبیرستان یکم نظامی مسکو ، مدرسه سواره نظام نیکولایف و آکادمی ستاد کل نیکولایف ( ۱۸۸۵ ) تکمیل کرد. از مدرسه به هنگ دوازدهم هوسر آختیرسکی ( ۱۸۷۶ ) پیوست. او در منطقه نظامی قفقاز ، آجودان ارشد ستاد فرماندهی لشکر ۲ قزاق قفقاز ( ۱۸۸۵ ) ، فرمانده اسکادران در هنگ ۲۲ اژدها آستاراخان ( ۱۸۸۸ ) ، افسر ارشد در ستاد فرماندهی منطقه نظامی قفقاز ( ۱۸۸۹ ) ، افسر ستاد برای مأموریت های ویژه تحت فرماندهی نیروهای منطقه سمیرهچنسک ، سرهنگ دوم ( آوریل ۱۸۹۰ ) ، افسر ستاد برای انجام وظایف در مقر منطقه نظامی قفقاز ( مه ۱۸۹۰ ) خدمت کرد.
در سال ۱۸۹۴، کوسوگوفسکی به درجه سرهنگ ارتقا یافت و به ایران فرستاده شد. به عنوان رئیس آموزش سواره نظام ایرانی و فرمانده بریگاد قزاق ایرانی منصوب شد . کوسوگوفسکی تیپ را از خطر انحلال که آن را تهدید می کرد نجات داد. او مسئول این واقعیت است که این تیپ تحت نفوذ روسیه حفظ شده است. او همچنین ایده تشکیل یک ارتش جدید ایرانی بر اساس تیپ قزاق را داشت که قبلاً توسط پیروان او در آغاز قرن بیستم اجرا شد. سرهنگ کوسوگوفسکی به زبان و گویش های فارسی صحبت می کرد. حتی قبل از انتصاب، نه تنها از طریق توصیف، بلکه مستقیماً در سفرهای بازرسی به سراسر کشور با ایران آشنا شد.
در شرایطی که سرنوشت تیپ در حال مشخص شدن بود، سرهنگ کوسوگوفسکی که خود را یک فرمانده پرانرژی و فعال نشان می داد، فورا قزاق ها را از مرخصی فراخوانده شروع به ساماندهی پرسنل کرد و ظرف سه ماه در سپتامبر ۱۸۹۴ به تعداد ۵۰۰ نفر قزاق آموزش دیده و مجهز تحت فرمان او قرار گرفتند. سرهنگ کوسوگوفسکی در همان آغاز فعالیت خود با لغو امتیازات، برخی از مهاجران را ناراضی کرد. در ۵ مه ۱۸۹۵ آنها قیام کردند و تیپ را ترک کرده و از حقوق بازنشستگی موروثی خود صرف نظر کردند. وزیر جنگ نایب السلطان با بهره گیری از این امر، در ۹ می از سربازان فراری، به اصطلاح « تیپ پارسی » را تشکیل داد و به محض پایان قرارداد با دولت روسیه، مذاکرات را برای دعوت از مربیان نظامی انگلیسی آغاز کرد. تنها درخواست سفارت روسیه باعث شد تا اوضاع حل شود و در ۲۴ اردیبهشت با فرمان ناصرالدین شاه، «تیپ پارسی» تازه تأسیس منحل شد. در همان روز شاه "آیین نامه" تهیه شده توسط کوسوگوفسکی را امضا کرد که بر اساس آن دولت ایران موظف شد فقط مربیان نظامی روسی را به تیپ دعوت کند. این آئین نامه همچنین اختیارات فرمانده تیپ را به گونه ای افزایش داد که بر خلاف میل انگلیسی ها به تبدیل تیپ به ابزار مؤثر دولت روسیه کمک کرد. دخالت در امور داخلی تیپ ممنوع بود.
... [مشاهده متن کامل]
ولادیمیر آندریویچ از اشراف ارثی استان نووگورود ، ناحیه والدای آمده بود . او تحصیلات خود را در دبیرستان یکم نظامی مسکو ، مدرسه سواره نظام نیکولایف و آکادمی ستاد کل نیکولایف ( ۱۸۸۵ ) تکمیل کرد. از مدرسه به هنگ دوازدهم هوسر آختیرسکی ( ۱۸۷۶ ) پیوست. او در منطقه نظامی قفقاز ، آجودان ارشد ستاد فرماندهی لشکر ۲ قزاق قفقاز ( ۱۸۸۵ ) ، فرمانده اسکادران در هنگ ۲۲ اژدها آستاراخان ( ۱۸۸۸ ) ، افسر ارشد در ستاد فرماندهی منطقه نظامی قفقاز ( ۱۸۸۹ ) ، افسر ستاد برای مأموریت های ویژه تحت فرماندهی نیروهای منطقه سمیرهچنسک ، سرهنگ دوم ( آوریل ۱۸۹۰ ) ، افسر ستاد برای انجام وظایف در مقر منطقه نظامی قفقاز ( مه ۱۸۹۰ ) خدمت کرد.
در سال ۱۸۹۴، کوسوگوفسکی به درجه سرهنگ ارتقا یافت و به ایران فرستاده شد. به عنوان رئیس آموزش سواره نظام ایرانی و فرمانده بریگاد قزاق ایرانی منصوب شد . کوسوگوفسکی تیپ را از خطر انحلال که آن را تهدید می کرد نجات داد. او مسئول این واقعیت است که این تیپ تحت نفوذ روسیه حفظ شده است. او همچنین ایده تشکیل یک ارتش جدید ایرانی بر اساس تیپ قزاق را داشت که قبلاً توسط پیروان او در آغاز قرن بیستم اجرا شد. سرهنگ کوسوگوفسکی به زبان و گویش های فارسی صحبت می کرد. حتی قبل از انتصاب، نه تنها از طریق توصیف، بلکه مستقیماً در سفرهای بازرسی به سراسر کشور با ایران آشنا شد.
در شرایطی که سرنوشت تیپ در حال مشخص شدن بود، سرهنگ کوسوگوفسکی که خود را یک فرمانده پرانرژی و فعال نشان می داد، فورا قزاق ها را از مرخصی فراخوانده شروع به ساماندهی پرسنل کرد و ظرف سه ماه در سپتامبر ۱۸۹۴ به تعداد ۵۰۰ نفر قزاق آموزش دیده و مجهز تحت فرمان او قرار گرفتند. سرهنگ کوسوگوفسکی در همان آغاز فعالیت خود با لغو امتیازات، برخی از مهاجران را ناراضی کرد. در ۵ مه ۱۸۹۵ آنها قیام کردند و تیپ را ترک کرده و از حقوق بازنشستگی موروثی خود صرف نظر کردند. وزیر جنگ نایب السلطان با بهره گیری از این امر، در ۹ می از سربازان فراری، به اصطلاح « تیپ پارسی » را تشکیل داد و به محض پایان قرارداد با دولت روسیه، مذاکرات را برای دعوت از مربیان نظامی انگلیسی آغاز کرد. تنها درخواست سفارت روسیه باعث شد تا اوضاع حل شود و در ۲۴ اردیبهشت با فرمان ناصرالدین شاه، «تیپ پارسی» تازه تأسیس منحل شد. در همان روز شاه "آیین نامه" تهیه شده توسط کوسوگوفسکی را امضا کرد که بر اساس آن دولت ایران موظف شد فقط مربیان نظامی روسی را به تیپ دعوت کند. این آئین نامه همچنین اختیارات فرمانده تیپ را به گونه ای افزایش داد که بر خلاف میل انگلیسی ها به تبدیل تیپ به ابزار مؤثر دولت روسیه کمک کرد. دخالت در امور داخلی تیپ ممنوع بود.
