ولادیمیر مایاکوفسکی

از ولادیمیر مایاکوفسکی، به عنوان یکی از نوابغ هنر شوروی یاد می شود. او در آستانهٔ ۳۶ سالگی با شلیک گلوله به زندگی خود خاتمه داد.
ولادیمیر مایاکوفسکی در ۱۹ ژوئیهٔ ۱۸۹۳ در روستای بگدات ( بغداد ) در استان کوتائیسی گرجستان در قفقاز متولد شد.
ولادیمیر، در دوران خلاقیت و فعالیت های هنری یکی از استادان سبک فوتوریسم بود. وی همگام با خیزش های انقلابی در روسیه رشد یافت و پس از انقلاب بلشویکی روسیه و در دوران حکومت شوروی، یکی از نام آورترین شاعران عصر خود بود.
این شاعر فوتوریسم، در زمان انقلاب روسیه، چهارده سال داشت که به عضویت حزب بلشویک درآمد و از سال های قبل از انقلاب، فعالیت هنری و سیاسی خود را آغاز کرد. ولادیمیر اندکی بعد، برای نخستین بار دستگیر شد. پس از سه سال بازداشت و تبعید در سال ۱۹۱۱، تحصیل را در مدرسه هنرهای زیبای مسکو آغاز کرد و در همین دوران با داوید بورلیوک، ولمیر خلبنیکوف، واسیلی کامنسکی که از شاعران و هنرمندان هم عصرش بودند، آشنا شد. وی در آن زمان در تدوین دو بیانیهٔ فوتوریست ها همکاری کرد و برای معرفی جنبش ادبی جدید و شعرخوانی به شهرهای مختلف روسیه سفر کرد. همچنین، در شعر روسی وزن، الفاظ، عبارات، تمثیل ها و استعارات تازه و بدیع پدید آورد. او با دنبال کردن سبک آینده گرایانه، آثار خود را خلق می کرد، ولی به همه اصول این سبک پایبند نبود و روش خاص خودش را داشت. مایاکوفسکی سرودن شعر را بسیار زود آغاز کرد. یکی از نخستین اشعار او به نام «صبح» که در بیست سالگی سروده شده چنین است:
بارشِ عبوس
نیم نگاهی انداخت
به تحقیر
آن سوی میله ها
با فکری روشن
بستری از پر
و بر رویش
آرام آسوده
پاهای اختران نو دمنده
اما همچنان که
چراغ های خیابان، تزارها
با تاج هایی از گاز
رو به مرگ می روند
چشم را به درد می آورد
خرده نزاع های
روسپیان خیابانی
لطیفه ای است
ترسناک و زننده
خندهٔ فروخورده
برمی آید
از ردیف های کژ و مژ
گل های زرد سمی
اما در پسِ
تمام ترس ویرانگر
و اغتشاش و پلیدی