ولادیمیر ایلیچ اولیانوف ( ۲۲ آوریل ۱۸۷۰ – ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ ) معروف به ولادیمیر لنین، انقلابی، سیاستمدار و نظریه پرداز سیاسی اهل روسیه بود که به عنوان نخستین رئیس جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی از ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۴ و نخستین رهبر دفاکتو اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ خدمت کرد. در دوره حاکمیت وی، روسیه شوروی و بعداً اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به نظامی تک حزبی تبدیل شدند که در راس آن، حزب کمونیست قرار داشت و آن را اداره می کرد. با اینکه که او از نظر ایدئولوژیک مارکسیست بود، تحولاتش در این ایدئولوژی، لنینیسم نامیده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
لنین که در خانواده ای از طبقهٔ متوسط به بالا در سیمبیرسک به دنیا آمد، به دنبال اعدام برادرش الکساندر اولیانوف در ۱۸۸۷، سیاست سوسیالیست انقلابی را پذیرفت. او که به دلیل شرکت در تظاهرات علیه دولت امپراتوری روسیه از دانشگاه امپراتوری کازان اخراج شد، سال های بعد را به تحصیل در رشتهٔ حقوق اختصاص داد. او در سال ۱۸۹۳ به سن پترزبورگ رفت و یکی از فعالان ارشد مارکسیست شد. او در سال ۱۸۹۷ به دلیل اغتشاش گری دستگیر و به مدت سه سال به شوشنسکویه در سیبری تبعید شد که در آنجا با نادژدا کروپسکایا ازدواج کرد. لنین پس از تبعید، به اروپای غربی رفت و در آنجا یکی از نظریه پردازان برجسته در حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه ( RSDLP ) شد. در سال ۱۹۰۳، او نقشی کلیدی در انشعاب ایدئولوژیک این حزب ایفا کرد و جناح بلشویک را علیه منشویک های ژولیوس مارتوف رهبری کرد. به دنبال انقلاب ۱۹۰۵ شکست خوردهٔ روسیه، او برای تبدیل جنگ جهانی اول به یک انقلاب پرولتری در سراسر اروپا، به فعالیت پرداخت که به عنوان مارکسیست معتقد بود که باعث سرنگونی سرمایه داری و جایگزینی آن با سوسیالیسم می شود. پس از اینکه انقلاب فوریه روسیه، تزار را سرنگون کرد و باعث تشکیل دولت موقت شد، او به روسیه بازگشت تا در انقلاب اکتبر که در آن بلشویک ها رژیم جدید را سرنگون کردند، نقش رهبری را ایفا کند.
هستهٔ مرکزی حکومتی که لنین به وجود آورد، به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تبدیل شد که به رغم همه مشکلات و موانع دوام آورد. لنین و سردمداران کمونیست کشور، روسیه را از جنگ جهانی اول بیرون کشیدند و در جنگ داخلی روسیه پیروز شدند.
پدر لنین، ایلیا نیکولایویچ اولیانوف، از یک خانواده سرف ( رعیت ) بود. خاستگاه قومی وی نامشخص است و گمان هایی مبنی بر روس، چواش، موردوین یا قالمیق بودن او وجود دارد. علی رغم تعلق به طبقه پایین جامعه، ایلیا به طبقه متوسط ترقی کرد و در دانشگاه سلطنتی قازان فیزیک و ریاضی خواند و بعدها در مؤسسه اشرافی پنزا تدریس کرد. ایلیا اواسط سال ۱۸۶۳ با ماریا الکساندروونا بلانک ازدواج کرد. ماریا دختری تحصیل کرده از خانواده ای متشکل از یک مادر متمول آلمانی–سوئدی لوتری و پدری پزشک و – بنا به برخی منابع – یهودیِ گرویده به مسیحیت، بود. طبق گفته پتروفسکی - اشترن، مورخ، احتمالاً لنین از اصل و نسب نیمه یهودی مادر خود بی اطلاع بوده است و خواهرش آنا بعد از مرگ او، بدین موضوع پی برده است. نیز طبق گفته ماریتا شاگینیان، مورخ اهل شوروی، پدربزرگ مادری لنین الکساندر بلانک اوکراینی تبار بوده است. برخی دیگر از مورخان شوروی همچنین مدعی بودند بلانک فرزند یک خانواده ثروتمند آلمانی بوده است. مدت کوتاهی بعد از عروسی، ایلیا در نیژنی نووگورود شغلی پیدا کرد و پس از شش سال به مدیریت مدارس ابتدایی در منطقه سیمبیرسک منصوب شد. پنج سال بعد از آن، به مدیریت مدارس دولتی استان ترفیع پیدا کرد و به عنوان بخشی از برنامه های دولت برای نوسازی، بر تأسیس بیش از ۴۵۰ مدرسه نظارت داشت. تعهد وی به امر آموزش موجب شد نشان سن ولادیمیر به او اعطا شود که از مزایای آن جایگاه نجیب زادگی ارثی بود.
... [مشاهده متن کامل]
لنین که در خانواده ای از طبقهٔ متوسط به بالا در سیمبیرسک به دنیا آمد، به دنبال اعدام برادرش الکساندر اولیانوف در ۱۸۸۷، سیاست سوسیالیست انقلابی را پذیرفت. او که به دلیل شرکت در تظاهرات علیه دولت امپراتوری روسیه از دانشگاه امپراتوری کازان اخراج شد، سال های بعد را به تحصیل در رشتهٔ حقوق اختصاص داد. او در سال ۱۸۹۳ به سن پترزبورگ رفت و یکی از فعالان ارشد مارکسیست شد. او در سال ۱۸۹۷ به دلیل اغتشاش گری دستگیر و به مدت سه سال به شوشنسکویه در سیبری تبعید شد که در آنجا با نادژدا کروپسکایا ازدواج کرد. لنین پس از تبعید، به اروپای غربی رفت و در آنجا یکی از نظریه پردازان برجسته در حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه ( RSDLP ) شد. در سال ۱۹۰۳، او نقشی کلیدی در انشعاب ایدئولوژیک این حزب ایفا کرد و جناح بلشویک را علیه منشویک های ژولیوس مارتوف رهبری کرد. به دنبال انقلاب ۱۹۰۵ شکست خوردهٔ روسیه، او برای تبدیل جنگ جهانی اول به یک انقلاب پرولتری در سراسر اروپا، به فعالیت پرداخت که به عنوان مارکسیست معتقد بود که باعث سرنگونی سرمایه داری و جایگزینی آن با سوسیالیسم می شود. پس از اینکه انقلاب فوریه روسیه، تزار را سرنگون کرد و باعث تشکیل دولت موقت شد، او به روسیه بازگشت تا در انقلاب اکتبر که در آن بلشویک ها رژیم جدید را سرنگون کردند، نقش رهبری را ایفا کند.
هستهٔ مرکزی حکومتی که لنین به وجود آورد، به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تبدیل شد که به رغم همه مشکلات و موانع دوام آورد. لنین و سردمداران کمونیست کشور، روسیه را از جنگ جهانی اول بیرون کشیدند و در جنگ داخلی روسیه پیروز شدند.
پدر لنین، ایلیا نیکولایویچ اولیانوف، از یک خانواده سرف ( رعیت ) بود. خاستگاه قومی وی نامشخص است و گمان هایی مبنی بر روس، چواش، موردوین یا قالمیق بودن او وجود دارد. علی رغم تعلق به طبقه پایین جامعه، ایلیا به طبقه متوسط ترقی کرد و در دانشگاه سلطنتی قازان فیزیک و ریاضی خواند و بعدها در مؤسسه اشرافی پنزا تدریس کرد. ایلیا اواسط سال ۱۸۶۳ با ماریا الکساندروونا بلانک ازدواج کرد. ماریا دختری تحصیل کرده از خانواده ای متشکل از یک مادر متمول آلمانی–سوئدی لوتری و پدری پزشک و – بنا به برخی منابع – یهودیِ گرویده به مسیحیت، بود. طبق گفته پتروفسکی - اشترن، مورخ، احتمالاً لنین از اصل و نسب نیمه یهودی مادر خود بی اطلاع بوده است و خواهرش آنا بعد از مرگ او، بدین موضوع پی برده است. نیز طبق گفته ماریتا شاگینیان، مورخ اهل شوروی، پدربزرگ مادری لنین الکساندر بلانک اوکراینی تبار بوده است. برخی دیگر از مورخان شوروی همچنین مدعی بودند بلانک فرزند یک خانواده ثروتمند آلمانی بوده است. مدت کوتاهی بعد از عروسی، ایلیا در نیژنی نووگورود شغلی پیدا کرد و پس از شش سال به مدیریت مدارس ابتدایی در منطقه سیمبیرسک منصوب شد. پنج سال بعد از آن، به مدیریت مدارس دولتی استان ترفیع پیدا کرد و به عنوان بخشی از برنامه های دولت برای نوسازی، بر تأسیس بیش از ۴۵۰ مدرسه نظارت داشت. تعهد وی به امر آموزش موجب شد نشان سن ولادیمیر به او اعطا شود که از مزایای آن جایگاه نجیب زادگی ارثی بود.
