ولادیمیر ارسنیف

ولادیمیر آرسنیف. ولادیمیر آرسنیف ( روسی: Влади́мир Кла́вдиевич Арсе́ньев؛ ۲۹ اوت ۱۸۷۲ – ۴ سپتامبر ۱۹۳۰ ) گردشگر، جغرافی دان، نویسنده و نظامی اهل امپراتوری روسیه بود.
وی جستجوگر خاور دور بود که سفرهای خود را در سری کتاب هایش_ "По Уссурийскому Краю" ( "در مسیر سرزمین اوسوری" ) و "Дерсу Узала" ( "درسو اوزالا" ) _ نقل کرده است. سفرهایی نظامی به اوسوری که عمدتاً با همراهی و راهنمایی یک شکارچی بومی به نام درسو اوزالا از سال ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۷ انجام شده بودند. او نخستین کسی بود که گونه های متعدد گیاهی سیبری و شیوه های گوناگون زندگی مردم بومی آن جا را شرح داد.
آرسنیف در سن پترزبورگ، امپراتوری روسیه زاده شده است. پدرش یک رعیت بود که توانسته بود رئیس راه آهن منطقه مسکو شود. پس از گذراندن آموزش های نظامی، آرسنیف سفرهای کاوشگرانهٔ نظامی خود را به جنگل های خاور دور آغاز کرد. او در طول سال های جنگ داخلی روسیه در ولادی وستوک اقامت گزیده بود و کمیسر اقلیت های قومی ( Komisar po delam inrodcheskim ) جمهوری خودمختار خاور دور بود. پس از آنکه شوروی در سال ۱۹۲۲ جمهوری شرق دور را جذب خود کرد، آرسنیف مهاجرت را نپذیرفت و در ولادی وستوک ماند. [ ۱]
بخش عمدهٔ شهرت آرسنیف به سبب نوشتن کتاب های بسیارش در مورد کاوشگری های خویش است؛ از جمله حدود ۶۰ اثر در زمینه جغرافیا، حیات وحش و قوم نگاری مناطقی که به آن ها سفر کرده بود. مشهورترین کتاب او درسو اوزالا است که دربرگیرندهٔ خاطرات سه سفر اکتشافی وی به جنگل های تایگای اوسوری در شمال آسیا و در امتداد دریای ژاپن و شمال ولادی وستوک است. این کتاب به نام راهنمای بومی آرسنیف یعنی درسو اوزالا که یک شکارچی از مردمان نانای ( قبیلهٔ گلدها ) بود نامگذاری شده است. در نهایت بر اساس کتاب درسو اوزالا دو فیلم ساخته شد، یکی توسط کارگردان اهل شوروی، آغاسی بابایان در سال ۱۹۶۱ و دیگری توسط فیلمساز ژاپنی آکیرا کوروساوا در سال ۱۹۷۵. نسخهٔ کوروساوا در سال ۱۹۷۶ برندهٔ اسکار بهترین فیلم خارجی زبان شد. سومین کتاب از سه گانهٔ کتاب های آرسنیف به نام «در کوه های سیخوته - آلین» نیز پس از مرگش در سال ۱۹۳۷ منتشر شد.
آرسنیف در سال ۱۹۳۰ در ولادی وستوک و در سن ۵۷ سالگی درگذشت. بیوه او، مارگاریتا نیکولائونا آرسنیفا، در سال ۱۹۳۴ و مجدداً در سال ۱۹۳۷ پس از متهم شدن به عضویت در یک سازمان زیرزمینی جاسوسی و خرابکاری که ادعا می شد توسط شوهر درگذشته اش اداره می شده است، دستگیر شد. دادگاه نظامی که در ۲۱ اوت ۱۹۳۸ برپا شد در مورد این پرونده تنها ۱۰ دقیقه وقت گذاشت و او را به مرگ محکوم کرد و حکم اعدام نیز بلافاصله اجرا شد. دختر آرسنیف ناتالیا نیز در آوریل ۱۹۴۱ دستگیر و به تبعید به اردوگاه کار اجباری ( گولاک ) محکوم شد. [ ۱]