[ویکی نور] ولادة الامام المهدى(عج) مجموعه اى از متن سخنرانى شیخ بشیر نجفى به زبان عربى با سوالات حاضرین در این جلسات و پاسخ ایشان مى باشد.
مجموعه، درصدد پاسخگویى، ردّ و نقد شبهات مخالفین در زمینه ولادت حضرت مهدى(عج) است. مراسم سخنرانى توسط مرکز تخصصى مهدویّت نجف عراق برپا و هدف آن ها تقویت معارف مسلمانان و روابط هر چه بیشتر با این وجود مقدس بوده است. سپس بعد از پیاده کردن نوار این جلسات به طبع و انتشار آن ها اقدام نموده اند.
گفتمان مهدویّت در قسمت مربوط به مهدى موعود داراى دو محور اصلى است: محور اول متکفل پاسخ گویى به این سوال است که طبق تعالیم اسلامى، آیا مسلمان اساساً باید به ظهور یک منجى در آخرالزمان اعتقاد داشته باشند یا نه؟ این یک بحث کبروى است. محور دوم متکفل پاسخ گویى به این پرسش است که آن منجى موعود کیست؟ اسلام چه کسى را به عنوان مصداق مهدى موعود به جامعه اسلامى معرفى کرده است؟ این یک بحث صغروى است. امروزه شبهاتى در مورد اصل ولادت آن حضرت مطرح شده است. بعضى از مخالفان و مورخین و تبارشناسان(اهل نسب) سعى کرده اند، تولد آن امام را زیر سوال ببرند. و در صدد انکار وجود مقدس حضرت هستند و مى گویند: اساساً شخصى به نام حجة بن الحسن المهدى(عج) وجود تاریخى ندارد، و امام حسن عسکری(ع) چنین فرزندى نداشته است. گوینده با یک سازماندهى مناسب که در اثر هم مشهود است، به محور دوم که بحث صغروى گفتمان مهدویّت مى باشد، این شبهات اساسى را مطرح و در طى سه سخنرانى به نقد این نظریه پردازى ها پرداخته و پاسخ لازم و مناسب را ارائه نموده است.
از آن جا که موضوع ولادت امام زمان(عج) یک قضیه تاریخى مى باشد و طبعاً مقتضى روش تحقیق نقلى و بررسى دقیق مجموعه اسناد تاریخى است، به همین جهت گوینده روش نقلى در این موضوع دینى را برگزیده و مدارک تاریخى و اسناد روایى ولادت و حیات امام مهدى(ع) را مطرح نموده و به حوزه کاملاً تخصصى حدیث پژوهى وارد شده است.
گوینده اول به عمده شبهات در زمینه ولادت حضرت پرداخته و سپس قبل از ورود به پاسخ، مقدماتى را بازگو مى کند که عبارتند از: اخبار و احادیث متواتر موجب و سبب علم هستند، ثبوت نسب منحصر در اعتراف اشخاص مى باشد، عدم الوحدان لایدل على عدم الوجود یک قاعده عقلایى است، به این معنا اگر انسانى چیزى را نیافت نمى تواند، ادعا کند که آن چیز وجود ندارد و مقدمه آخر اینکه خبر شخصى که نسبت به موضوع یا اشخاصى بغض و عداوت دارد، در مقابل اخبار و احادیث متواتر قابل استناد نیست و سبب عدم حجیّت خبر متواتر نمى شود. با این مقدّمات، به پاسخ شبهات ابن تیمیّه و احسان الهى ظهیر و دیگران که ادعا نموده اند، امام حسن عسکری(ع) فرزندى از خود به جاى نگذاشته است، مى پردازد. گوینده به چند عامل از جمله احادیث خاص دیدن شده حضرت پس از تولد، احادیث عام درباره ولادت امام، اعترافات تاریخ نگاران و تبارشناسان غیر شیعى در جهت اثبات به دنیا آمدن امام مهدى(ع) و اثبات تواتر احادیث در زمینه ولادت هر گونه تشکیک درباره اصل موضوع مهدى(ع) و ولادت او را مردود مى شمارد. در پایان هر سخنرانى سوالاتى مطرح شده و استاد پاسخ لازم را ارائه نموده اند. متن سوالات و پاسخ ها هم در اثر گنجانده شده است.
از آنجا که بعضى از روایات در متن، منابع آن ها ذکر نشده در پاورقى ها، این منابع بازگو شده است. فهرست مطالب در آخر اثر آمده است.
مجموعه، درصدد پاسخگویى، ردّ و نقد شبهات مخالفین در زمینه ولادت حضرت مهدى(عج) است. مراسم سخنرانى توسط مرکز تخصصى مهدویّت نجف عراق برپا و هدف آن ها تقویت معارف مسلمانان و روابط هر چه بیشتر با این وجود مقدس بوده است. سپس بعد از پیاده کردن نوار این جلسات به طبع و انتشار آن ها اقدام نموده اند.
گفتمان مهدویّت در قسمت مربوط به مهدى موعود داراى دو محور اصلى است: محور اول متکفل پاسخ گویى به این سوال است که طبق تعالیم اسلامى، آیا مسلمان اساساً باید به ظهور یک منجى در آخرالزمان اعتقاد داشته باشند یا نه؟ این یک بحث کبروى است. محور دوم متکفل پاسخ گویى به این پرسش است که آن منجى موعود کیست؟ اسلام چه کسى را به عنوان مصداق مهدى موعود به جامعه اسلامى معرفى کرده است؟ این یک بحث صغروى است. امروزه شبهاتى در مورد اصل ولادت آن حضرت مطرح شده است. بعضى از مخالفان و مورخین و تبارشناسان(اهل نسب) سعى کرده اند، تولد آن امام را زیر سوال ببرند. و در صدد انکار وجود مقدس حضرت هستند و مى گویند: اساساً شخصى به نام حجة بن الحسن المهدى(عج) وجود تاریخى ندارد، و امام حسن عسکری(ع) چنین فرزندى نداشته است. گوینده با یک سازماندهى مناسب که در اثر هم مشهود است، به محور دوم که بحث صغروى گفتمان مهدویّت مى باشد، این شبهات اساسى را مطرح و در طى سه سخنرانى به نقد این نظریه پردازى ها پرداخته و پاسخ لازم و مناسب را ارائه نموده است.
از آن جا که موضوع ولادت امام زمان(عج) یک قضیه تاریخى مى باشد و طبعاً مقتضى روش تحقیق نقلى و بررسى دقیق مجموعه اسناد تاریخى است، به همین جهت گوینده روش نقلى در این موضوع دینى را برگزیده و مدارک تاریخى و اسناد روایى ولادت و حیات امام مهدى(ع) را مطرح نموده و به حوزه کاملاً تخصصى حدیث پژوهى وارد شده است.
گوینده اول به عمده شبهات در زمینه ولادت حضرت پرداخته و سپس قبل از ورود به پاسخ، مقدماتى را بازگو مى کند که عبارتند از: اخبار و احادیث متواتر موجب و سبب علم هستند، ثبوت نسب منحصر در اعتراف اشخاص مى باشد، عدم الوحدان لایدل على عدم الوجود یک قاعده عقلایى است، به این معنا اگر انسانى چیزى را نیافت نمى تواند، ادعا کند که آن چیز وجود ندارد و مقدمه آخر اینکه خبر شخصى که نسبت به موضوع یا اشخاصى بغض و عداوت دارد، در مقابل اخبار و احادیث متواتر قابل استناد نیست و سبب عدم حجیّت خبر متواتر نمى شود. با این مقدّمات، به پاسخ شبهات ابن تیمیّه و احسان الهى ظهیر و دیگران که ادعا نموده اند، امام حسن عسکری(ع) فرزندى از خود به جاى نگذاشته است، مى پردازد. گوینده به چند عامل از جمله احادیث خاص دیدن شده حضرت پس از تولد، احادیث عام درباره ولادت امام، اعترافات تاریخ نگاران و تبارشناسان غیر شیعى در جهت اثبات به دنیا آمدن امام مهدى(ع) و اثبات تواتر احادیث در زمینه ولادت هر گونه تشکیک درباره اصل موضوع مهدى(ع) و ولادت او را مردود مى شمارد. در پایان هر سخنرانى سوالاتى مطرح شده و استاد پاسخ لازم را ارائه نموده اند. متن سوالات و پاسخ ها هم در اثر گنجانده شده است.
از آنجا که بعضى از روایات در متن، منابع آن ها ذکر نشده در پاورقى ها، این منابع بازگو شده است. فهرست مطالب در آخر اثر آمده است.
wikinoor: ولادة_الإمام_المهدی_علیه السلام