وقید

لغت نامه دهخدا

وقید. [ وَ ] ( ع اِ ) هیزم. ( منتهی الارب ). آنچه بدان آتش افروزند، مثل هیزم وکاه. ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ).

هیزم آنچه بدان آتش افروزند مثل هیزم و کاه

وقود، آتشگیره، هیزم.

وقود ، اتشگیره، چوب، هیزم
چو دوزخ که سیرش کنند از وقید
دگر بانگ دارد که هل من مزید