وقوف دار

لغت نامه دهخدا

وقوف دار. [ وُ] ( نف مرکب ) وقوف دارنده. باوقوف. اهل وقوف. مطلع.

فرهنگ فارسی

(صفت ) باوقوف

پیشنهاد کاربران

بپرس