وقت یاب

لغت نامه دهخدا

وقت یاب. [ وَ ] ( نف مرکب ) وقت یابنده. آنکه فرصت و موقع به دست آورد. || پیداکننده و نشان دهنده وقت.

آنکه فرصت وموقع بدست آورد.

وقت یاب ؛ آنکه فرصت می یابد و موقع به دست می آورد. ( ناظم الاطباء ) .