وقبی

لغت نامه دهخدا

وقبی. [ وُ بی ی ] ( ع ص ) آزمند صحبت احمقان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

وقبی. [ وَ با ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ وقبان. ( اقرب الموارد ). رجوع به وقبان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس