وعیق

لغت نامه دهخدا

وعیق. [ وَ ] ( ع اِ ) وُعاق. آواز که از شکم ستور آید وقت رفتن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آواز شکم اسب. ( مهذب الاسماء ). || ( مص ) آواز کردن شکم اسب وقت راه رفتن. ( ناظم الاطباء ). شنیده شدن آواز از شکم اسب به هنگام راه رفتن. ( اقرب الموارد ). و رجوع به وعنق شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس