پیش جوحی یک زنی بنشسته بود
هوش را بر وعظ واعظ بسته بود.
مولوی.
جوانی هنرمند و فرزانه بودکه در وعظ چالاک ومردانه بود.
سعدی.
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن.
حافظ.
- وعظ خواندن ؛ وعظ و موعظه گفتن.وعظ
/va~z/
مترادف وعظ: اندرز، پند، توصیه، موعظه، نصیحت، تذکیر، خطابه، خطبه
برابر پارسی: پند، اندرز
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
پیش جوحی یک زنی بنشسته بود
هوش را بر وعظ واعظ بسته بود.
که در وعظ چالاک ومردانه بود.
که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن.
فرهنگ فارسی
۱-(مصدر ) پند دادن کسی را. ۲- بیان کردن روایات و احکام شرعی بالای منبر . ۳- (اسم ) پند دهی . ۴- بیان روایات و احکام شرعی بالای منبر. ۵ - (اسم ) پند اندرز : (( عنان بمیکده خواهیم تافت زین مجلس که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن ) ) (حافظ )
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) پند و اندرز.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَوْعِظَةِ: اندرز - موعظه - نصیحت - پند (از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی تُوعَظُونَ: موعظه می شوید(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یَعِظُکُمْ: شما را موعظه می کند (از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن.و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یَعِظُهُ: او را موعظه می کند (از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن.و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یُوعَظُ: موعظه می شود(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یُوعَظُونَ: موعظه می شوند(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
تکرار در قرآن: ۲۵(بار)
اندرز دادن. عِظَة و مَوْعِظَة اسم از آن است. . آنگاه که لقمان به وقت پند به پسرش گفت: پسرمهربانم به خدا همتا و شریک قرار نده. . این تبلیغ و هدایتی است برای مردم و پندی است برای متقین.
معنی تُوعَظُونَ: موعظه می شوید(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یَعِظُکُمْ: شما را موعظه می کند (از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن.و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یَعِظُهُ: او را موعظه می کند (از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن.و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یُوعَظُ: موعظه می شود(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
معنی یُوعَظُونَ: موعظه می شوند(از ماده وعظ به معنای بازداشتن و منع کردن کسی از کاری همراه با ترسانیدن . و نیز وعظ به معنای تذکر دادن است به انجام عملی خیر ، به بیانی که دل شنونده را برای پذیرفتن آن تذکر نرم کند)
تکرار در قرآن: ۲۵(بار)
اندرز دادن. عِظَة و مَوْعِظَة اسم از آن است. . آنگاه که لقمان به وقت پند به پسرش گفت: پسرمهربانم به خدا همتا و شریک قرار نده. . این تبلیغ و هدایتی است برای مردم و پندی است برای متقین.
wikialkb: ریشه_وعظ
مترادف ها
خطابه، موعظه، اندرز، گفتار، خطبه، وعظ
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
وَعظ: پند و اندرزِ دینی، راهنمایی دینی، آموزەیِ دینی
وَعظ
واژه ی پارسی و اَرَبیده ی " وَخش " است.
فرنامِ زرتشت اِسپیتامان " وَخشور یا وَخشوَر " بوده که همترازِ : واعِظ است.
می توان به چهر های " وَخز یا وَخش " از آن کارواژه بَرساخت :
وَخزیدَن ، وَخزاندن ، وَخشیدن ، وَخشاندن
... [مشاهده متن کامل]
واعِظ = وَخزَنده ، وَخشَنده ، وَخزوَر ، وَخشوَر ، وَخزگَر ، وَخشگَر
موعِظه = وَخزِش ، وَخشِش ، وَخزَندگی ، وَخشَندگی
واژه ی پارسی و اَرَبیده ی " وَخش " است.
فرنامِ زرتشت اِسپیتامان " وَخشور یا وَخشوَر " بوده که همترازِ : واعِظ است.
می توان به چهر های " وَخز یا وَخش " از آن کارواژه بَرساخت :
وَخزیدَن ، وَخزاندن ، وَخشیدن ، وَخشاندن
... [مشاهده متن کامل]
واعِظ = وَخزَنده ، وَخشَنده ، وَخزوَر ، وَخشوَر ، وَخزگَر ، وَخشگَر
موعِظه = وَخزِش ، وَخشِش ، وَخزَندگی ، وَخشَندگی
پند، اندرز