وعاظ

/vo~~Az/

لغت نامه دهخدا

وعاظ. [ وُع ْ عا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ واعظ. به معنی پنددهندگان. ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). واعظان.

وعاظ. [ وَع ْ عا ] ( ع ص ) مبالغه واعظ است. ( اقرب الموارد ). رجوع به واعظ شود.

فرهنگ فارسی

جمع واعظ
(صفت ) جمع واعظ
مبالغه واعظ است

فرهنگ معین

(وُ عّ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ واعظ .

فرهنگ عمید

= واعظ

پیشنهاد کاربران

پند دهندگان ، نصیحت کنندگان ، اندرزگویان
جمع واعظ، پند دهنده، اندرزگوی

بپرس