وطین

لغت نامه دهخدا

وطین. [ وَ ] ( ع اِ ) آن رسن را که عماری بدان بازبندند به تازی وطین خوانند. ( ترجمه طبری بلعمی ). رجوع به منقطعالوطین شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس