وطید

لغت نامه دهخدا

وطید. [ وَ ] ( ع ص ) استوار و پای برجای کرده. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || گران سنگ گردانیده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

استوار و پای بر جای کرده گران

پیشنهاد کاربران

بپرس