( وطواطة ) وطواطة. [ وَطْ وا طَ ] ( ع ص ) التی تقارب کلامها. ( اقرب الموارد ). زنی که جلد و تند حرف زند. ( ناظم الاطباء ). || الصیاحة. زن فریادکشنده. ( اقرب الموارد ).
