وطفاء

لغت نامه دهخدا

وطفاء. [ وَ ] ( ع ص ) ( سحابة... ) ابر فروهشته دامن باران ناک یا پیوسته ریزان. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || اذن وطفاء؛ گوش بسیارموی. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس