وطح. [ وَ ] ( ع اِ ) پلیدی و پیخال و گِل که برسم و چنگال ستور و مرغ چسبیده باشد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). گِل که بر چنگال مرغ بندد. ( مهذب الاسماء ). وطحة یکی ِ آن. ( منتهی الارب ). || ( مص ) به دست دور کردن وطح را به درشتی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). به عنف و مشقت دور کردن او را با دست. ( ناظم الاطباء ). وطح. [ وَ طَ ] ( ع اِ ) پلیدی و پیخال و گِل که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبیده باشد. وطحة یکی ِ آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
