وضین

لغت نامه دهخدا

وضین. [ وَ ] ( ع ص ) هر چیزی برهم چیده و دوتاکرده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( اِ ) نوار و تنگ هودج پهن که از دوال یا موی بافند، یا آن جز از چرم نباشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، وُضُن. ( منتهی الارب ). || تنگ پالان شتر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

وضین. [ وَ ] ( اِخ ) ابن عطاء، مکنی به ابوکنانه. رجوع به ابوکنانة وضین و رجوع به عیون الاخبار ج 1 ص 136 شود.

فرهنگ فارسی

هر چیزی بر هم چیده و دو تا کرده نوار و تنگ هودج پهن که از دوال یا موی بافند یا آن جز از چرم نباشد

پیشنهاد کاربران

بپرس