وضعیت حداقل هوشیاری

وضعیت حداقل هوشیاری ( MCS ) ، ( به انگلیسی: Minimally Conscious State ) ، نوعی اختلال هوشیاری متمایز از زندگی نباتی و نشانگان قفل شدگیاست. بر خلاف زندگی نباتی مداوم، بیماران مبتلا به MCS میزان کمی از به هوش بودن و آگاهی خود را حفظ می کنند. [ ۱] MCS یک دسته نسبتاً جدید از اختلالات هوشیاری است. سابقه بیماران دارای این وضعیت و نتایج بلندمدت بررسی آن هنوز به طور کامل مطالعه نشده است. فراوانی بیماران دارای این وضعیت، ۱۱۲٬۰۰۰ تا ۲۸۰٬۰۰۰ مورد در بزرگسالان و اطفال برآورد می شود. [ ۲]
یک مطالعه اف ام آرآی ( fMRI ) نشان داد که بخش های مرتبط با مهارت های کلامی در مغز بیماران MCS، هنگام شنیدن روایات دارای محتوای معنادار شخصی، در صورتی که با صدای آشنا خوانده شوند، فعال می شود. وقتی این روایت ها، وارونه خوانده شوند، این فعال سازی ها مشاهده نمی شود. [ ۴]
محققان در یک مطالعهٔ دیگر دریافتند که برخی از بیماران در حالت حداقل هوشیاری، شواهدی از پردازش گفتارهای حفظ شده را نشان می دهند. [ ۵]
جیاچینو و همکاران، علایم زیر را به منظور تشخیص MCS، پیشنهاد می کنند:
• پیروی از فرامین ساده.
• پاسخ های بله/خیر حرکتی یا شفاهی ( صرف نظر از دقت ) .
• کلام سازی قابل فهم
• رفتارهای هدفمند مانند رفتارهایی که در پاسخ به محرک های محیطی، متناسب هستند و بازتابی نیستند. برخی از نمونه های رفتار هدفمند عبارت اند از:
• لبخند زدن یا گریه کردن متناسب در پاسخ به محتوای کلامی یا شنوایی احساسی اما نه در پاسخ به موضوعات یا محرک های خنثی.
• صداها یا حرکاتی که در پاسخ مستقیم به محتوای کلامی پرسش ها رخ می دهد.
• لمس کردن یا نگه داشتن اشیاء به گونه ای که با اندازه و شکل آن اشیاء متناسب باشد. [ ۱]
در حال حاضر هیچ شواهد درمانی قطعی که بتواند روند بهبود وضعیت حداقل هوشیاری را تغییر دهد، یافت نشده است. در حال حاضر چندین کارآزمایی بالینی در حال بررسی روش های درمانی بالقوه برای این عارضه است. [ ۶] در یک مطالعه موردی، تحریک تالاموس با استفاده از تحریک عمقی مغز ( DBS ) منجر به برخی از بهبودهای رفتاری شد. بیمار، یک مرد ۳۸ ساله بود که در پی یک ضربه مغزی شدید، در وضعیت حداقل هوشیاری بود. [ ۷]
یکی از چالش های اخلاقی عمده در ارتباط با بیماران مبتلا به آسیب های مغزی شدید، ناتوانی آن ها در برقراری ارتباط است. بیمارانی که بیهوش یا در وضعیت حداقل هوشیاری هستند قادر به اعلام رضایت آگاهانه برای شرکت در تحقیقات بالینی نیستند. برای این منظور، به طور معمول، تأیید کتبی از اعضای خانواده یا نمایندگان قانونی اخذ می شود. ناتوانی در اعلام رضایت آگاهانه توسط بیمار، باعث شده است که بسیاری از این گونه تحقیقات، از کمک های مالی، تأیید کمیته های اخلاق و همکاری ناشرین و ژورنال ها در انتشار تحقیقات محروم باشند. این موضوع، بیماران MCS را در معرض خطر محرومیت از درمان هایی قرار می دهد که ممکن است نجات دهندهٔ جان آن ها باشد. [ ۳]