وضاح

لغت نامه دهخدا

وضاح. [ وَض ْ ضا ] ( ع ص ) بسیار واضح و آشکار. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || دندان نیک روشن و آشکارا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سفیدفام نیکوروی و خندان. ( اقرب الموارد ). مرد سپید و نیکورنگ.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
به روزگار تو شادم اگرچه محرومم
از آن بزرگی طنان و طلعت وضاح.
مسعودسعد.
|| ( اِ ) روز. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
- عظم وضاح ؛ بازیی است ، و آن چنان باشد که طفلان استخوان سپیدی را شب به طرفی اندازند سپس ِ آن هر یک جداجدا در طلب آن رود. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). کودکان آن را مصغر کنند و گویند عُظَیم وضاح. ( از اقرب الموارد ).
- بکرالوضاح ؛ نماز صبح. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(وَ ضّ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - تابان . ۲ - نکو رو، سفیدرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس