وضاء
لغت نامه دهخدا
وضاء. [ وُض ْ ضا ]( ع ص ) خوب و پاکیزه روی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). ج ، وضاؤن ، وضاضی ٔ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): رجل وضاء؛ مرد نیکوروی. ( مهذب الاسماء ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید