وصیل

لغت نامه دهخدا

وصیل. [ وَ ] ( ع ص ) آنکه با تو درآید ورود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه با دیگری درآید و با او بیرون رود. ( اقرب الموارد ). آنکه با کسی همراه باشد در خروج و دخول. ( ناظم الاطباء ). || دوست همدم و مصاحب. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) برد یمانی. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

آنکه با تو در آید و رود آنکه با دیگری در آید و با او بیرون رود

پیشنهاد کاربران

وسیله
وصیله. متصل . دارای قرابت . امروزه به فارسی می گویند وسیله
تماس برمن
پس بیاید پیشم

بپرس