وصیده

لغت نامه دهخدا

( وصیدة ) وصیدة. [ وَ دَ ] ( ع اِ ) اصیدة. حظیره مانندی است که در کوه از سنگ سازند جهت ستوران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). شوانگاه. ( مهذب الاسماء ). ج ، وصائد. ( اقرب الموارد ). رجوع به وصید شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس