[ویکی نور] وصول الأخیار إلی أصول الأخبار، تألیف محدث و فقیه امامی، حسین بن عبدالصمد حارثی عاملی (متوفی 984ق)، پس از کتاب «الرعایة فی علم الدرایة» شهید ثانی، یکی از متون مهم درایة الحدیث در عصر صفوی بوده و قبل از 960ق، در مشهد تألیف شده است کتاب حاضر با تحقیق سید عبداللطیف کوه کمری منتشر شده است.
کتاب، مشتمل بر مقدمات محقق و مؤلف و متن اثر است. در مقدمه محقق، شرح حال و آثار مؤلف و شیوه تحقیقی کتاب ذکر شده است. مقدمه مؤلف، مشتمل بر سه فصل است. وی که از شاگردان شهید ثانی بوده، این کتاب را در علم درایه مرتب بر «اصل» و «فصل»های متعددی نگاشته و بخش ابتدایی کتاب را به بحث در باره وجوب تبعیت از ائمه معصومین(ع) اختصاص داده است.
حسین بن عبدالصمد حارثی عاملی که شهرتش تحت الشعاع فرزندش شیخ بهایی قرار گرفته، یکی از معدود عالمان عامل مهاجر به ایران در دوره شاه طهماسب (930 - 984ق) است. وی نقش مهمی در تاریخ علوم دینی سنت شیعی و نقش برجسته ای در رواج مطالعات فقه شیعه، حدیث و نقد حدیث در ایران داشته است
حارثی اندکی پس از رسیدن به ایران، کتاب مورد بحث را در نقد حدیث تکمیل کرده است. در مقدمه، حارثی از فرار خود از قلمرو عثمانی و به سلامت رسیدن خود به ایران تحت قلمرو صفویه سخن گفته است؛ همچنین تصریح کرده که هنگام نگارش کتاب، در مشهد بوده است. تاریخ های مختلفی برای زمان تألیف کتاب «وصول الأخیار» ذکر شده که کهن ترین آنها 960ق و آخرین آنها 969ق، است. این حقیقت که در مقدمه وصول الأخیار حارثی از فرارش از قلمرو عثمانی سخن می گوید، متضمن آن است که وی آن را پس از رسیدن به ایران نوشته باشد. همان گونه که طباجه احتمال داده، حارثی احتمالاً کتاب را زمانی بین 961ق و آمدنش به دربار در سال 963 یا 964ق، نگاشته است. با توجه به تقدیم کتاب به شاه طهماسب، کتاب حارثی در حقیقت در حکم معرفی نامه ای برای شخص تازه به درباررسیده بوده که متناسب با آن، سمتی به او داده اند
سید عبداللطیف کوه کمری در مقدمه خود این دیدگاه را مطرح می کند که شهید ثانی اولین کسی است که علم درایه را از کتب اهل سنت به کتب شیعه منتقل نمود و رساله مشهوری (الرعایة فی درایة الحدیث) را در این علم تألیف نمود. پس از آن شاگردش شیخ حسین بن عبدالصمد حارثی و سپس فرزندش شیخ بهائی و دیگران دست به تألیف کتاب در این موضوع زدند
کتاب، مشتمل بر مقدمات محقق و مؤلف و متن اثر است. در مقدمه محقق، شرح حال و آثار مؤلف و شیوه تحقیقی کتاب ذکر شده است. مقدمه مؤلف، مشتمل بر سه فصل است. وی که از شاگردان شهید ثانی بوده، این کتاب را در علم درایه مرتب بر «اصل» و «فصل»های متعددی نگاشته و بخش ابتدایی کتاب را به بحث در باره وجوب تبعیت از ائمه معصومین(ع) اختصاص داده است.
حسین بن عبدالصمد حارثی عاملی که شهرتش تحت الشعاع فرزندش شیخ بهایی قرار گرفته، یکی از معدود عالمان عامل مهاجر به ایران در دوره شاه طهماسب (930 - 984ق) است. وی نقش مهمی در تاریخ علوم دینی سنت شیعی و نقش برجسته ای در رواج مطالعات فقه شیعه، حدیث و نقد حدیث در ایران داشته است
حارثی اندکی پس از رسیدن به ایران، کتاب مورد بحث را در نقد حدیث تکمیل کرده است. در مقدمه، حارثی از فرار خود از قلمرو عثمانی و به سلامت رسیدن خود به ایران تحت قلمرو صفویه سخن گفته است؛ همچنین تصریح کرده که هنگام نگارش کتاب، در مشهد بوده است. تاریخ های مختلفی برای زمان تألیف کتاب «وصول الأخیار» ذکر شده که کهن ترین آنها 960ق و آخرین آنها 969ق، است. این حقیقت که در مقدمه وصول الأخیار حارثی از فرارش از قلمرو عثمانی سخن می گوید، متضمن آن است که وی آن را پس از رسیدن به ایران نوشته باشد. همان گونه که طباجه احتمال داده، حارثی احتمالاً کتاب را زمانی بین 961ق و آمدنش به دربار در سال 963 یا 964ق، نگاشته است. با توجه به تقدیم کتاب به شاه طهماسب، کتاب حارثی در حقیقت در حکم معرفی نامه ای برای شخص تازه به درباررسیده بوده که متناسب با آن، سمتی به او داده اند
سید عبداللطیف کوه کمری در مقدمه خود این دیدگاه را مطرح می کند که شهید ثانی اولین کسی است که علم درایه را از کتب اهل سنت به کتب شیعه منتقل نمود و رساله مشهوری (الرعایة فی درایة الحدیث) را در این علم تألیف نمود. پس از آن شاگردش شیخ حسین بن عبدالصمد حارثی و سپس فرزندش شیخ بهائی و دیگران دست به تألیف کتاب در این موضوع زدند
wikinoor: وصول_الأخیار_إلی_أصول_الأخبار