وَصْلی سمرقندی، احمد (سمرقند ۱۸۷۰ـ۱۹۲۵)
شاعر و دستور نویس تاجیکستانی. چندی در بخارا تدریس کرد، اما چون طرفدار شیوه های آموزش نوین بود با مخالفت مردم قشری مواجه شد؛ ناچار به زادگاهش بازگشت و کار تدریس را پی گرفت. آثارش را به دو زبان فارسی و ترکی جغَتایی می نوشت. از آثارش: َنفْعُ الطالب در دستور زبان فارسی به شیوۀ صرف ونحو عربی؛ ارمغان دوستان نزدیک ۴هزار بیت (سمرقند، ۱۹۰۹)؛ تُحْفَة الاحباب (تاشکند، ۱۹۱۲) که مجموعۀ اشعار اوست.
شاعر و دستور نویس تاجیکستانی. چندی در بخارا تدریس کرد، اما چون طرفدار شیوه های آموزش نوین بود با مخالفت مردم قشری مواجه شد؛ ناچار به زادگاهش بازگشت و کار تدریس را پی گرفت. آثارش را به دو زبان فارسی و ترکی جغَتایی می نوشت. از آثارش: َنفْعُ الطالب در دستور زبان فارسی به شیوۀ صرف ونحو عربی؛ ارمغان دوستان نزدیک ۴هزار بیت (سمرقند، ۱۹۰۹)؛ تُحْفَة الاحباب (تاشکند، ۱۹۱۲) که مجموعۀ اشعار اوست.