وصاه

لغت نامه دهخدا

( وصاة ) وصاة. [ وَ ] ( ع اِ ) اندرز و پند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). وصیت. || شاخه خرما که بدان پشتواره بندند. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). ج ، وَصی ̍. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس