وصاء

لغت نامه دهخدا

وصاء. [ وَ ] ( ع مص ) وصی. وصاءة. درهم و پیوسته روییدن گیاه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ).

وصاء. [ وَص َءْ ] ( ع مص ) ریمناک و چرکین گردیدن. ( منتهی الارب ). چرکین گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس