وشز

لغت نامه دهخدا

وشز. [ وَ ] ( ع ص ، اِ ) شتر توانا بر سیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || جای بلند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || آنکه بر وی تکیه کنند و به وی پناه گیرند. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِمص ، اِ ) سختی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سختی زندگانی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || سرعت و شتاب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عجله. ( اقرب الموارد ). ج ، اوشاز. یقال : اصابتهم اوشازالامور؛ ای شدائدها. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس