وزیری مقدم محسن

وزیری مقدّم، محسن (تهران ۱۳۰۳ش- رم 16 شهریور 1397ش)
وزیری مقدّم، محسن
نقاش، مجسمه ساز و طراح ایرانی. به خاطر یادگیری خواندن و نوشتن در سنین پایین (نزد پدرش)، دوره ی دبستان را از ۵ سالگی آغاز کرد. در دوره ی دبستان به درس جغرافیا و ترسیم نقشه های جغرافی بسیار علاقه داشت. او سال های کودکی را در شهرهای بهبهان و اهواز گذراند. سال 1314 به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد، اما به زودی شهر تهران را به سوی ارومیه ترک کرد و در سن 16 سالگی در همین شهر برای اولین بار در زمینه ی نقاشی رنگ روغن دست به تجربه زد. وزیری مقدم به موسیقی نیز علاقه داشت و زمانی که در دانشکده ی هنرهای زیبا تحصیل می­ کرد (1322- 1327)، 2 سال به تمرین نوازندگی ویولن پرداخت. دوره ی دانشکده را به خاطر اختلافاتش با خانواده در شرایط نامساعد مالی و با پشت کار زیاد گذراند. او چندی هم در تماشاخانه ی تهران دکورهای صحنه را نقاشی می کرد. وزیری مقدم در دانشکده، تحت نظر استادانی مانند علی محمد حیدریان و مادام امین فر هنر نقاشی را فرا گرفت. سال های 1328 تا 1332 مصادف با آغاز جنبش نوگرایی در نقاشی ایران است و وزیری مقدم نیز مانند بسیاری از هم نسلان خود تحت تاثیر امپرسیونیست ها و ونگوگ قرار می گیرد. او منظره، تک چهره و صحنه های زندگی مردم را به روش های امپرسیونیستی، پست امپرسیونیستی و کوبیسم تابلو می کند. مجموعه ای از این نقاشی ها در سال 1331، در انجمن ایران و امریکا -به عنوان اولین نمایشگاه انفرادی اش- به نمایش درآمدند. در سال 1333 هم به اهتمام پرویز ناتل خانلری و با حمایت مجله ی سخن، آثار او در انجمن فرهنگی ایران و آلمان به نمایش گذاشته می شود. در مردادماه 1334 راهی ایتالیا و در آکادمی هنرهای زیبای رم مشغول فراگرفتن متدها و سبک های تازه ای می شود. اولین سال های حضورش در ایتالیا مقارن بود با اوج گیری جنبشی جدید در عرصه ی هنر انتزاعی که با عناوینی چون تاشیسم، هنر بی فرم و هنر دیگر شناخته می شود. تا سال ۱۳۴۲ در رم، به فعالیت هنری پرداخت. سال ۱۳۳۷ دانشنامه ی آکادمی هنرهای زیبای رم را دریافت کرد. وزیری مقدم پایان نامه ی تحصیلی خود را درباره ی موندریان و تأثیر او در هنر قرن بیستم به رشته ی تحریر درآورد. او در بیست و نهمین بی ینال جهانی ونیز در سال 1337 با اثری به نام شهر ایرانی شرکت کرد و نمایشگاه های بسیاری از آثارش در شهرهای اروپا و ایران برگزار شدند. از سال 1348 تا 1355 ریاست دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران را برعهده داشت و طی همین سال ها با بهره گیری از نقش برجسته های فلزی اقدام به ساختن مجسمه های چوبی کرد. کتاب های شیوه ی طراحی، راهنمای نقاشی، طراحی و چهارده گفتار درباره ی نقاشی، از جمله تالیفات این هنرمند هستند. بعضی کتاب های او تا سال های اخیر به عنوان کتاب های درسی هنرستان های هنر تدریس می شده اند. او همچنین از سال 1342 تا 1365 در هنرستان هنرهای زیبای پسران، دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانشکده ی هنرهای تزئینی (دانشگاه هنر کنونی)، به تدریس هنر پرداخته است. در سال 1365، پس از ترک دانشگاه، به رم می رود. در آن جا دور تازه ای را در هنرش آغاز می کند. در برگشتش به ایران (در سال 1372)، آثار این دوره از هنرش در ایتالیا را در گالری برگ به نمایش می گذارد. وزیری مقدم در سه دوره ی بی ینال ونیز شرکت داشته. او همچنین موفق به دریافت لوح افتخار شخصیت اروپایی (2006) شده است. در سال 1383 نمایشگاهی از آثارش با عنوان مروری بر آثار محسن وزیری مقدم در موزه ی هنرهای معاصر برپا شد. از آخرین حضورهای وزیری مقدم می توان به نمایشگاه جمعی در برزیل (همزمان باجام جهانی ۲۰۱۴ برزیل) و نمایشگاه شهود رنگ (تهران، گالری خاک- ۱۳۹۳) اشاره کرد. زندگی نامه­ ی او به همراه مرور و تحلیلی بر مجموعه ای از آثارش در کتاب: پ‍ی‍ش‍گ‍ام‍ان ه‍ن‍ر ن‍وگ‍رای ای‍ران: محسن وزیری مقدم، ب‍ه ک‍وش‍ش رویین_پاکباز و یعقوب امدادیان ب‍ا ه‍م‍ک‍اری ت‍وک‍ا م‍ل‍ک‍ی توسط موزه هنرهای معاصر تهران و مؤسسه توسعه هنرهای تجسمی منتشر شده است. وزیری مقدم در مراحل مختلف هنرآفرینی اش، از آثار شنی تا فلزی و پلاستیکی و مجسمه های جنبان چوبی، همواره به مفهوم انتزاعی فضا، فرم، و حرکت تمرکز داشته است.
منابع:
http://yon.ir/EaDbB http://yon.ir/FGtNp