وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی یکی از وزارت خانه های ایران است که در سال ۱۳۹۰، از ادغام سه وزارت رفاه و تأمین اجتماعی، وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت تعاون تشکیل شد.
این وزارت خانه یکی از پرچالش ترین وزارت خانه های ایران است که متصدی آن باید به بحران هایی نظیر بیکاری، بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی و موضوع شرکت سرمایه گذاری تأمین اجتماعی بپردازد.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت تعاونی در ایران سابقه دیرپایی ندارد. اولین شرکت تعاونی در ایران در سال ۱۳۱۴ تأسیس شد. در دوران محمدرضا پهلوی کمک های فراوانی را اصل ۴ جهت توسعه بخش تعاون در ایران کرد. رویداد اصلاحات ارضی زمینهٔ فعالیت های تعاونی در ایران را گسترش داد.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ هم زمان با رویگردانی مقطعی انقلابیان از سرمایه داری گرایش به فعالیت تعاونی افزایش یافت. قانون اساسی ایران در اصل ۴۳ و ۴۴ به لزوم گسترش تعاونی ها اشاره کرده است.
مجلس سوم قانون تعاون مصوب ۱۳ شهریور ۱۳۷۰ در ۱۲ فصل و ۷۰ ماده تدوین کرد و وزرات تعاون بر اساس این قانون فعالیت خود را آغاز کرد.
آخرین وزیر این حوزه، محمد عباسی بود.
قانون نظام جامع تأمین اجتماعی در اردیبهشت ۱۳۸۳ در مجلس ششم تصویب شد و معرفی وزیر و تشکیل وزارت خانه رفاه و تأمین اجتماعی به مجلس هفتم ( که کنترل آن در اختیار محافظه کاران قرار داشت ) موکول شد. در ابتدای آغاز به کار مجلس هفتم برخی از نمایندگان در لزوم تشکیل این وزارت خانه تشکیک کردند تا جاییکه رمضان زاده سخنگوی دولت خاتمی لزوم قانونی تشکیل این وزارت خانه بر اساس مصوبات مجلس قبل را یادآور شد. سرانجام شریف زادگان به عنوان اولین وزیر رفاه و تأمین اجتماعی از مجلس رأی اعتماد گرفت.
وزارت رفاه خرداد ۱۳۸۷ اعلام کرده در راستای منویات سید علی خامنه ای و نامیدن سال ۱۳۸۷ به عنوان سال نوآوری و شکوفایی این بانک را تأسیس کرده است.
آبان سال ۱۳۲۳ در «وزارت پیشه و هنر»، اداره مستقلی به نام اداره کل کار تشکیل شد این اداره کل ابتدا برای رسیدگی به اختلافات تصویب نامه ای تنظیم کرد که در فروردین سال ۱۳۲۴ به تصویب هیئت وزیران رسید.
اولین طرح قانون کار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت سال ۱۳۲۵ و در زمان تعطیلی مجلس به تصویب هیئت وزیران رسید. از آنجا که با تصویب قانون کار، سازمان کوچک اداره کل کار، قادر به حل و فصل امور کارگری نبود و از طرف دیگر یکی از گردانندگان حزب توده نیز در رأس وزارت پیشه و هنر قرار گرفته بود و حکومت وقت به سبب مخالفت های سیاسی حزب مزبور، مایل نبود امور کارگری کشور را سلطه و اختیار وی قراردهد، لذا با تصویب هیئت دولت در ۱۳۲۵/۵/۱۳ وزارت خانه جدیدی به نام وزارت کار و تبلیغات از ادغام اداره کل کار، اداره کل انتشارات و تبلیغات و اداره عمران و اصلاحات وزارت کشور تشکیل و مأمور اجرای قانون کار گردید. در سال ۱۳۲۵ مظفر فیروز به عنوان اولین وزیر وزارت کار و تبلیغات معرفی شد.
این وزارت خانه یکی از پرچالش ترین وزارت خانه های ایران است که متصدی آن باید به بحران هایی نظیر بیکاری، بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی و موضوع شرکت سرمایه گذاری تأمین اجتماعی بپردازد.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت تعاونی در ایران سابقه دیرپایی ندارد. اولین شرکت تعاونی در ایران در سال ۱۳۱۴ تأسیس شد. در دوران محمدرضا پهلوی کمک های فراوانی را اصل ۴ جهت توسعه بخش تعاون در ایران کرد. رویداد اصلاحات ارضی زمینهٔ فعالیت های تعاونی در ایران را گسترش داد.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ هم زمان با رویگردانی مقطعی انقلابیان از سرمایه داری گرایش به فعالیت تعاونی افزایش یافت. قانون اساسی ایران در اصل ۴۳ و ۴۴ به لزوم گسترش تعاونی ها اشاره کرده است.
مجلس سوم قانون تعاون مصوب ۱۳ شهریور ۱۳۷۰ در ۱۲ فصل و ۷۰ ماده تدوین کرد و وزرات تعاون بر اساس این قانون فعالیت خود را آغاز کرد.
آخرین وزیر این حوزه، محمد عباسی بود.
قانون نظام جامع تأمین اجتماعی در اردیبهشت ۱۳۸۳ در مجلس ششم تصویب شد و معرفی وزیر و تشکیل وزارت خانه رفاه و تأمین اجتماعی به مجلس هفتم ( که کنترل آن در اختیار محافظه کاران قرار داشت ) موکول شد. در ابتدای آغاز به کار مجلس هفتم برخی از نمایندگان در لزوم تشکیل این وزارت خانه تشکیک کردند تا جاییکه رمضان زاده سخنگوی دولت خاتمی لزوم قانونی تشکیل این وزارت خانه بر اساس مصوبات مجلس قبل را یادآور شد. سرانجام شریف زادگان به عنوان اولین وزیر رفاه و تأمین اجتماعی از مجلس رأی اعتماد گرفت.
وزارت رفاه خرداد ۱۳۸۷ اعلام کرده در راستای منویات سید علی خامنه ای و نامیدن سال ۱۳۸۷ به عنوان سال نوآوری و شکوفایی این بانک را تأسیس کرده است.
آبان سال ۱۳۲۳ در «وزارت پیشه و هنر»، اداره مستقلی به نام اداره کل کار تشکیل شد این اداره کل ابتدا برای رسیدگی به اختلافات تصویب نامه ای تنظیم کرد که در فروردین سال ۱۳۲۴ به تصویب هیئت وزیران رسید.
اولین طرح قانون کار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت سال ۱۳۲۵ و در زمان تعطیلی مجلس به تصویب هیئت وزیران رسید. از آنجا که با تصویب قانون کار، سازمان کوچک اداره کل کار، قادر به حل و فصل امور کارگری نبود و از طرف دیگر یکی از گردانندگان حزب توده نیز در رأس وزارت پیشه و هنر قرار گرفته بود و حکومت وقت به سبب مخالفت های سیاسی حزب مزبور، مایل نبود امور کارگری کشور را سلطه و اختیار وی قراردهد، لذا با تصویب هیئت دولت در ۱۳۲۵/۵/۱۳ وزارت خانه جدیدی به نام وزارت کار و تبلیغات از ادغام اداره کل کار، اداره کل انتشارات و تبلیغات و اداره عمران و اصلاحات وزارت کشور تشکیل و مأمور اجرای قانون کار گردید. در سال ۱۳۲۵ مظفر فیروز به عنوان اولین وزیر وزارت کار و تبلیغات معرفی شد.
