وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات

دانشنامه آزاد فارسی


وزارتخانه ای با هدف فراهم کردن تسهیلات لازم برای استفادۀ عموم مردم از وسایل پستی و مخابراتی به منظور برقراری ارتباط داخلی و ارتباط با کشورهای دیگر. در ۱۲۸۴ش شرکت تلفن، و در ۱۲۸۵ «وزارت پست» و «وزارت تلگراف» تأسیس شدند. در ۱۲۸۸ از تلفیق این دو وزارتخانه «وزارت پست و تلگراف» به وجود آمد. در ۱۳۰۸ شرکت تلفن نیز به این وزارتخانه پیوست و «وزارت پست و تلگراف و تلفن» تشکیل شد و سپس به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام داد. سازمان های وابسته به این وزارتخانه عبارت اند از شرکت مخابرات ایران، شرکت پست ایران، شرکت خدمات هوایی پیام، شرکت پست بانک، شرکت ارتباطات زیرساخت، شرکت ارتباطات سیار، شرکت فناوری اطلاعات، سازمان ارتباطات رادیویی، سازمان فضایی ایران، امور ارتباطات دیتا، ۱۱۸ اینترنتی کشور، موزۀ ارتباطات، مرکز تحقیقات مخابرات، مرکز سنجش از راه دور، دانشکدۀ پست و مخابرات، و دانشکدۀ علمی کاربردی.

پیشنهاد کاربران

وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات یکی از ۱۹ وزارتخانهٔ دولت ایران و مسئول برنامه ریزی، پشتیبانی و توسعه زیرساختار و توانایی های ملی مخابراتی و اطلاعاتی ایران است. این وزارتخانه از تاریخ ۲۱ اسفند ماه سال ۱۲۹۵ شروع بکار کرده است و بعدها اسم آن به وزارت پست و تلگراف و تلفن و سپس وزرت ارتباطات و فناوری اطلاعات ( ICT ) تغییر پیدا کرده است، هم اکنون عیسی زارع پور در دولت سیزدهم سید ابراهیم رئیسی تصدی این وزارت را بر عهده دارد. روز دوشنبه ۱۱ مهر سال ۱۴۰۱ در انتخابات شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران کرسی خود را از دست داد.
...
[مشاهده متن کامل]

پست در ایران پیشینه تاریخی دارد و قدمت آن هم به چند صد سال می رسد، اما پست تا پیش از سال ۱۲۹۷ به صورت «اداره» بود و تمامی امور پستی در آن زمان توسط همین اداره صورت می گرفت. در این سال به سبب موفقیت هایی که به دست آمده بود، ناصرالدین شاه دستور داد تا مؤسسه پست آن روز به وزارت تبدیل شود و ادارهٔ آن را به «امین الملک» وزیر وظایف و رئیس دارالشوری سپرد. وی یک سال بعد یعنی در سال ۱۲۹۸ از وزارت وظایف و ریاست دارالشوری استعفا کرد تا برای رسیدگی به امور وزارتخانه جدید فرصت بیشتری پیدا کند. وزارت جدید پست همچنان توسط امین الملک و میرزا رحیم که به معاونت این وزارتخانه منصوب شده بود اداره می شود. در ۱۵ جمادی الاولی سال ۱۳۰۳ جزوه ای کوچک در ۵۲ صفحه به نام تعرفهٔ ادارهٔ جلیلیهٔ پستخانهٔ ایران با چاپ سنگی منتشر شد. در این رساله نقشه هایی از جمیع تلگراف خانه ها، پست خانه ها و چاپارخانه ها و خطوط پستی آن ایام آمده بود. به موجب مندرجات آن رساله، کشور ایران در سال «۱۳۰۳ ) ) دارای «۷ خط اصلی» و ( ( پنج خط فرعی» پستی بوده است. از این سال به بعد تغییرات عمده ای در اداره یا وزارت پست آن وقت به جز تغییر در تشکیلات ساختاری و سازمانی آن صورت نگرفته است. پس از صدارت امیرکبیر تحولات تازه ای در پست کشور رخ می نماید. به نحوی که فعالیت پست های کشورهای استعمارگر در ایران تعطیل می شود و پیک های پست ایران با نظم و نظامی که از سوی امیرکبیر در ترکیب وزارت پست شکل داده بود با سرعت و دقت بسیار امور مراسلاتی را انجام می دادند. پست در سال ۱۳۲۷ هجری قمری دستخوش تغییراتی شد و تشکیلاتی نو یافت.
نخستین ارتباط تلگرافی در ایران در ۱۲۷۱ میان مدرسه دارالفنون و کاخ گلستان برقرار شد که مخابره ای آزمایشی بود. با این حال تلگراف از ۱۲۷۲، و در پی انتشار اخبار و اطلاعات مربوط به آن در روزنامه وقایع اتفاقیّه، در ایران شناخته شد و اخبار گسترش تلگراف در جهان و کاربردهای متنوع و تسهیل کننده آن، مکرراً گزارش گردید. در تمامی این گزارشها برای سیم و دستگاه تلگراف از تعابیری چون چرخ الماس، چرخ آتشی، سیم آهن، راه سیم آهن، چرخ صاعقه و سیم صاعقه استفاده شده است. شکل فرنگی این واژه ظاهراً در ۱۲۷۳ به صورت «تلغراف» به زبان فارسی راه یافت. یک سال بعد، موسیو کرشیش اتریشی ( معلم کل توپخانه در دارالفنون ) ، با نظارت و اهتمام علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه ( رئیس کل دارالفنون ) ، از عمارت سلطنتی ( کاخ گلستان ) به باغ لاله زار سیم تلگراف کشید که اجرای موفقیت آمیز آن، منجر به گسترش خطوط تلگراف تا سلطانیه و زنجان گردید. اداره تلگراف در سال ۱۳۲۷ زمان به پست اضافه شد و وزارت پست و تلگراف شکل تازه ای به خود گرفت.

وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعاتوزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/وزارت_ارتباطات_و_فناوری_اطلاعات

بپرس