ورگه

لغت نامه دهخدا

ورگه. [ وَ گ َه ْ ] ( اِ ) تیر و چوب درازی که در بنای عمارت به کار میبرند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

تیر و چوب درازی که در بنای عمارت بکار میبرند

فرهنگستان زبان و ادب

{beam} [حمل ونقل دریایی] تیرهای عرضی که دو طرف بدنۀ کشتی را به هم متصل می کند و باعث تقویت بدنه و استحکام عرشه ها می شود
{beam , breadth} [حمل ونقل دریایی] عریض ترین قسمت شناور

گویش مازنی

/verge/ سوراخ داخل کوه که گرگ و وحوش دیگر در آن زندگی کند

پیشنهاد کاربران

ورگه =vargah
درزبان لکی به معنای محل و محله و حوالی زیستگاه می باشد .
ور =بر ، جلو
گه =گاه و جای و جایگاه و ازاین دست کلمات وسازه ها می توان به =خرگاه، درگاه، بارگاه، جایگاه ، پایگاه ، . اشاره کرد .
در زبان لکی وَرگَه تقریبا معادل محله می باشد
به زمین خالی جلوی منزل در زبان لکی

بپرس