وِرونِزِه، پائولو (ح ۱۵۲۸ـ۱۵۸۸)(Veronese, Paolo)
تابلوی عروسی در قانا، اثر پائولو ورونزه
نقاش ایتالیایی، زادۀ ورونا. شاگرد آنتونیو بادیله بود، اما با مطالعۀ آثار تیسین و تینتورِتّو هنرش را پی افکند. سال هایی از جوانی اش را در مغازۀ برادرش آنتونیو سپری کرد، که پارچه های مرغوب و گلدوزی شده می فروخت، و این منسوجات در بخش های تزیینی نقاشی هایش سهمی بسزا دارند. از ۱۵۵۵ در ونیز ساکن شد، و آثار تزیینی بزرگی با تصویرهای باشکوهی از بناهای معماری و جمعیت های مجلل پوش خلق کرد، که برایش شهرت در پی داشت. بیشتر آثار خود را در ونیز پدید آورد، و در خلق آثار تزیینی فاخر تبحّر یافت، همچون سقف های کاخ دوجه که رنگ آمیزی پرمایه، ترکیب بندی وسیع، جلوه های دیدفریب، و ریزه کاری های ابتکاریِ آن ها معروف است. نقاشی هایش اعم از دینی، اسطوره ای، تاریخی، یا تمثیلی ـ که معمولاً دربرگیرندۀ ضیافت ها و مراسم باشکوه اند ـ قدرت و عظمت ونیز را به رخ می کشند. ازجمله دیگر آثار اوست: عروسی در قانا (۱۵۶۲ـ۱۵۶۳؛ لوور، پاریس)، خانوادۀ داریوش در حضور اسکندر (ح ۱۵۷۰؛ نگارخانۀ ملی لندن) و یافتن موسی (مجموعۀ مِلون، واشینگتن دی سی). ورونزه در ترکیب بندی پیکره ها، و رنگ بندی فرشینه وار، با بزرگ ترین نقاشان ونیزی برابری می کند. کارش در واپسین دورۀ شکوفایی نقاشی دیواری در قرن ۱۸ تأثیرگذار بود؛ تیه پولو از نمایندگان این دورۀ شکوفایی است. ورونسه در آثار بزرگش از کمک برادرش بِنِدِتّو و پسرانش کارلو و گابریل بهره مند شد؛ آنان پس از مرگ او همچنان در کارگاهش به کار ادامه دادند.
تابلوی عروسی در قانا، اثر پائولو ورونزه
نقاش ایتالیایی، زادۀ ورونا. شاگرد آنتونیو بادیله بود، اما با مطالعۀ آثار تیسین و تینتورِتّو هنرش را پی افکند. سال هایی از جوانی اش را در مغازۀ برادرش آنتونیو سپری کرد، که پارچه های مرغوب و گلدوزی شده می فروخت، و این منسوجات در بخش های تزیینی نقاشی هایش سهمی بسزا دارند. از ۱۵۵۵ در ونیز ساکن شد، و آثار تزیینی بزرگی با تصویرهای باشکوهی از بناهای معماری و جمعیت های مجلل پوش خلق کرد، که برایش شهرت در پی داشت. بیشتر آثار خود را در ونیز پدید آورد، و در خلق آثار تزیینی فاخر تبحّر یافت، همچون سقف های کاخ دوجه که رنگ آمیزی پرمایه، ترکیب بندی وسیع، جلوه های دیدفریب، و ریزه کاری های ابتکاریِ آن ها معروف است. نقاشی هایش اعم از دینی، اسطوره ای، تاریخی، یا تمثیلی ـ که معمولاً دربرگیرندۀ ضیافت ها و مراسم باشکوه اند ـ قدرت و عظمت ونیز را به رخ می کشند. ازجمله دیگر آثار اوست: عروسی در قانا (۱۵۶۲ـ۱۵۶۳؛ لوور، پاریس)، خانوادۀ داریوش در حضور اسکندر (ح ۱۵۷۰؛ نگارخانۀ ملی لندن) و یافتن موسی (مجموعۀ مِلون، واشینگتن دی سی). ورونزه در ترکیب بندی پیکره ها، و رنگ بندی فرشینه وار، با بزرگ ترین نقاشان ونیزی برابری می کند. کارش در واپسین دورۀ شکوفایی نقاشی دیواری در قرن ۱۸ تأثیرگذار بود؛ تیه پولو از نمایندگان این دورۀ شکوفایی است. ورونسه در آثار بزرگش از کمک برادرش بِنِدِتّو و پسرانش کارلو و گابریل بهره مند شد؛ آنان پس از مرگ او همچنان در کارگاهش به کار ادامه دادند.
wikijoo: ورونزه،_پایولو_(ح_۱۵۲۸ـ۱۵۸۸)