ورود کفار به اماکن مقدس

[ویکی فقه] مسجد درمیان مسلمانان از نخستین روز تأسیس، تنها مرکز عبادت و راز و نیاز با خداوند نبود، بلکه همراه عبادت نشر فرهنگ پربار اسلام ، آموزاندن و آموختن گسترش و تبلیغ دین ، امور سیاسی و اجتماعی مسلمانان نیز در مسجد انجام می گرفت.
هیأت های نمایندگی قبیله ها و فرقه های غیر مسلمان برای دیدار با پیامبر (ص) و آشنایی با دین جدید، در مسجد النبی به حضور پیامبر (ص) می رسیدند.تشنگان حقیقت در آن جا سر تسلیم فرود می آوردند و نپذیرندگان و ستیزندگان از آن جا سر افکنده برمی گشتند.خطبه های پرشور علی (ع) در مسجد ایراد می شد.امام باقر و صادق (ع) در مسجد النبی به روشنگری می پرداختند و زوایای مکتب تشیع را می شناساندند و شاگردان آن بزرگواران، د رمسجد کوفه آرا و اندیشه آنان را نشر می دادند.مسجد، با این پایگاه و جایگاه در میان مسلمانان شناخته شده بود؛ از این روی، امیرمؤمنان (ع) وقتی اثرها و برکت های رفت و آمد به مسجد را بر می شمرد، فراگیری دانش های نو، حکمت و شنیدن سخنان هدایت گر و ارشادکننده به رستگاری را از جمله آنان ذکر می کند.
تأثیر انقلاب اسلامی در جایگاه مساجد
ولی متأسفانه با فاصله گرفتن اسلام از ارزش های نخستین، کم کم این جایگاه مسجد نیز کم رنگ شد، تا آن جا که تنها جای نماز و عبادت به شمار می آمد و انجام هرکاری غیر از آن، خلاف شأن مسجد می نمود.از ارزش هایی که انقلاب اسلامی زنده کرد و امام خمینی (ره) از روزهای نخست پیروزی بر احیای آن پای فشرد، برگرداندن مساجد به همان پایگاه و جایگاه نخستین خود بود که خوشبختانه در این مهم موفق نیز بود؛ از این روی مساجد در انقلاب اسلامی، به عنوان مهم ترین و اصلی ترین پایگاه انقلاب اسلامی به شمار آمدند.یکی از چیزهایی که امام خمینی در دیدار با علمای حجاز در همان سال نخست انقلاب، سفارش می کند، همین نکته است و از آرزوهای آن بزرگوار است که در دیگر کشورهای اسلامی نیز، مساجد، همانند صدر اسلام ، همان نقش را داشته باشند:(مسجد در اسلام و در صدر اسلام، همیشه مرکز جنبش حرکت های اسلامی بوده، از مسجد تبلیغات اسلامی شروع می شده است و از مسجد حرکت قوای اسلامی برای سرکوبی کفار و وارد کردن آن ها در بیرق اسلام بوده است.همیشه در صدر اسلام، مسجد مرکز حرکات و مرکز جنبش ها بوده است.شما که از اهالی مسجد و از علمای مساجد هستید، باید پیروی از پیغمبر اسلام و اصحاب آن سرور کنید و مساجد را برای تبلیغ اسلام و حرکت اسلامیت و برای قطع ایادی شرک و کفر و تأیید مستضعفین درمقابل مستکبران قرار بدهید.)
ضرورت بحث
خوشبختانه هم اکنون مساجد در بیش تر کشورهای اسلامی و غیراسلامی از انزوا خارج شده و به پایگاه اجتماعی سیاسی اسلام و تبلیغ و ترویج دین تبدیل شده اند.سخنان احیاگرانه اسلام، فریادهای ضداستعماری و استکباری، سروش بیداری انسان ها و… از مساجد به گوش انسان های تشنه حقیقت می رسد.اکنون در این حیات دوباره، جای این پرسش است که آیا این مرکز هدایت و ارشاد و دعوت به اسلام را که دربرخی کشورها، تنها پایگاه رسمی و مجاز مسلمانان است، به روی غیرمسلمانانی که مشتاقانه می خواهند پیام اسلام را بشنوند و جایی جز مساجد برای آشنایی با اسلام ندارند را ببندیم و آنان را از دائره دعوت به اسلام و ارشاد و هدایت خارج سازیم، یا آن که همانند صدر اسلام که درهای مسجد النبی به روی همگان باز بود، مسلمان و غیرمسلمان برای شنیدن پیام وحی به مسجد روی می آورد، ما نیز، آن را به روی دیگران بگشاییم.این جاست که تحقیق و بررسی در موضوع ورود کافران به مساجد، ضرورت می یابد و هر محقق و دانشور دینی را به درنگ وا می دارد که آیا براستی ورود کافران به مساجد ممنوع است، هر چند برای شنیدن پیام اسلام و وحی باشد؟ آیا دیدگاه ممنوع بودن، برخاسته از دلیل های استوار و خدشه ناپذیر است که باید ناگزیر سر تسلیم فرود آورد، یا آن که از سر احتیاط و دوری گزیدن از حشر و نشر با کافران؟
دیدگاه ها
...