وِرنیکه، کارل (۱۸۴۸ـ۱۹۰۵)(Wernicke, Carl)
عصب شناس و روان پزشک آلمانی. شهرتش به سبب مطالعه دربارۀ زبان پریشی (ناگویی) است. در کتاب نشانگان زبان پریشی (۱۸۷۴) اختلالی را شرح داد که بعدها زبان پریشی حسی (یعنی نقص یا فقدان گفتار) نامیده شد؛ و آن را از زبان پریشی (ناگویی) حرکتی، که قبلاً پل پیِر بروکا، جراح فرانسوی (۱۸۲۴ـ۱۸۸۰)، شرح داده بود، تفکیک کرد. گرچه هر دو نوع زبان پریشی ناشی از آسیب مغز است، ورنیکه متوجه شد که کانون آسیب متفاوت است. به عبارت دیگر، زبان پریشی حسی به سبب ضایعات قطعۀ گیجگاهی چپ و زبان پریشی حرکتی به علت ضایعات قسمت خَلْفی قطعۀ پیشانی چپ است. او برای تدوین نظریۀ کلیِ اساس عصبی زبان، از تفاوت های بالینی دو نوع زبان پریشی استفاده کرد. ورنیکه نوعی بیماری مغزی ناشی از کمبود تیامین را هم شرح داد که به نام او مشهور است.
عصب شناس و روان پزشک آلمانی. شهرتش به سبب مطالعه دربارۀ زبان پریشی (ناگویی) است. در کتاب نشانگان زبان پریشی (۱۸۷۴) اختلالی را شرح داد که بعدها زبان پریشی حسی (یعنی نقص یا فقدان گفتار) نامیده شد؛ و آن را از زبان پریشی (ناگویی) حرکتی، که قبلاً پل پیِر بروکا، جراح فرانسوی (۱۸۲۴ـ۱۸۸۰)، شرح داده بود، تفکیک کرد. گرچه هر دو نوع زبان پریشی ناشی از آسیب مغز است، ورنیکه متوجه شد که کانون آسیب متفاوت است. به عبارت دیگر، زبان پریشی حسی به سبب ضایعات قطعۀ گیجگاهی چپ و زبان پریشی حرکتی به علت ضایعات قسمت خَلْفی قطعۀ پیشانی چپ است. او برای تدوین نظریۀ کلیِ اساس عصبی زبان، از تفاوت های بالینی دو نوع زبان پریشی استفاده کرد. ورنیکه نوعی بیماری مغزی ناشی از کمبود تیامین را هم شرح داد که به نام او مشهور است.
wikijoo: ورنیکه،_کارل_(۱۸۴۸ـ۱۹۰۵)