ورنوسفادرانی

وَرْنوسْفادرانی
از گویش های مرکزی ایران که در ورنوسفادران - یکی از سه روستای سده اصفهان - بدان سخن می گویند. صامت های ورنوسفادرانی همانند فارسی است. مصوت های آن شامل u o i e a و مصوت مرکب /oy/ است. تغییرات آوایی آن عبارت اند از: تبدیل /a/ به /e/ در gendom «گندم»، ege «اگر»؛ تبدیل /a/ به /u/ در nun «نان»، zuniye «می دانی»، zumma «داماد»؛ تغییر رشتة آوایی /ab/ به o؛ تبدیل /b/ به /v/ در varg «برگ»، حذف صامت پایانی یا گذاشتن مصوت بین دو صامت مانند: das «دست»، pi «پیه»، تبدیل خوشة /st/ به /ss/ در dasse «دسته»، basse «بسته»؛ جابه جایی» /d/ با /t/. پسوند نکره ساز -i بعد از واژه است: zuri «زوری». معرفه نشانه ای ندارد، امّا اگر اسم مصوت پایانی داشته باشد -ya به آن افزوده می شود: meliya «گربه (مشخص)». همانند فارسی مضاف بر مضاف الیه مقدم است، صفت هم بعد از موصوف است و جای کسره، -i می گیرد مانند: nunigendom «نان گندم». در این گویش /z/ آغازی قدیم به جای /d/ حفظ شده است: zumma «داماد»، zun- «دان ـ» ستاک دانستن. برخی از واژگان ورنوسفادرانی: xom «خودم»، xeb «خوب»، bar «در»، bale «بزرگ»، late «زمین» و sen «تابستان».
50010800