ورق های بازی

ورقِ بازی یا کارتِ بازی از ۵۲ عدد صفحهٔ مقوایی یا پلاستیکی که در ۴ دسته خالِ مختلفِ ۱۳کارتی به علاوهٔ ۲ عدد کارت جوکر یا دلقک، قرار می گیرند، تشکیل شده است. از این ورق ها برای انواع بازی و سرگرمی، انواع ورق بازی، چشم بندی و تردستی، ساختن برج با ورق استفاده می شود. اکثر بازی ها و سرگرمی ها صرفاً با ۵۲ کارت اصلی صورت می گیرد و ژوکر ( جوکر ) نقش چندانی در بازی ها ندارد و گاهی از کارت ژوکر به عنوان جایگزینی برای کارت گمشده استفاده می شود. البته بازی ها و سرگرمی هایی نیز هستند که باید با کارت ژوکر انجام شوند مانند بازی شیطان ( بازی شیطانک ) .
هر ورق در یک طرف دارای شکلی و علامتی است که با بقیهٔ ورق ها متفاوت است، و طرف دیگر همهٔ ورق ها در یک دست ورق کاملاً مشابه یکدیگرند.
پیش از مرسوم شدن ورقِ بازی به شیوهٔ امروزی در ایران، نوعی بازیِ ورق به نام گنجفه در این سرزمین مرسوم بوده است. گنجفه به احتمال زیاد در قرن شانزدهم و در دربار صفویان پدید آمده و از آنجا به هندوستان راه یافته است. با توجه به شباهت های ساختاری گنجفه و ورقِ بازی اروپایی، این دو مسلماً از هم تأثیر پذیرفته اند، هرچند که جهت این تأثیر به درستی معلوم نمی باشد.
در جمهوری اسلامی ایران بازی با ورق، به دلیل نهی شدن آن توسط اسلام به عنوان آلت قمار، [ ۱] جرم شمرده می شود. با این وجود بازی با ورق همچنان محبوبیّت خود را در بین مردم حفظ کرده است، چنان که ورقِ بازی در ردهٔ ۱۶ام فهرست بیشترین کالاهای قاچاق شده در سال ۱۳۸۳، پس از مواد مخدر و قبل از ارز قرار گرفته است. [ ۲] [ ۳]

ورق های بازی (فیلم). «ورق های بازی» ( فرانسوی: Une partie de cartes ) یک فیلم صامت کوتاه در ژانر مستند و زندگینامه به کارگردانی ژرژ ملی یس است که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد.