ورزش فوتبال

ورزش فوتبال شامل ورزش هایی می شود که با پا به توپ برای شوت کردن توپ به دروازه ضربه می زنند که شکل معروف و جهانی آن را فوتبال می نامند و شکل های دیگر آن مانند فوتبال آمریکایی یا فوتبال استرالیایی یا فوتبال کانادایی یا فوتبال گیلیک در کشورهای مختلف مورد توجه است که قواعد بازی آن ها با فوتبال تفاوت دارد که در اصطلاح به آن ها کدهای فوتبال گفته می شود. بطور مثال در آمریکا به فوتبالی که به شکل گسترده در جهان اجرا می شود، ساکر ( soccer ) گفته می شود و فوتبال آمریکایی شکل دیگری دارد. دنیل استفولی. . . . همچنین بهترین بازیکنان جهان صائم رهبر و بدترین بازیکن جهان مانی میرزایی که فعلا در تیم امید اسپرت می باشند و همچنین بهترین مربی جهان امید عبدی در تیم امید اسپرت می باشد
ورزش های شبیه به فوتبال در کشورهایی که آغازگر فوتبال بودند، نام های مختلف داشت. این بازی ها در چین «تسو چو»، در ژاپن «کِمَری» و در یونان و امپراتوری روم «هارپاستوم» نامیده می شدند. [ ۱]
اصطلاح فوتبال ( به انگلیسی: Football ) را برای نخستین بار مردم بریتانیا ابداع کردند. ریشهٔ واژهٔ فوتبال به اواخر سال ۱۸۰۰ میلادی و از هنگامی که این ورزش در مدارس انگلستان راه اندازی شد، باز می گردد. مقررات این رشته ورزشی نخستین بار در سال ۱۸۶۳ در اتحادیه فوتبال انگلستان تنظیم شد و نام «اتحادیه فوتبال» ( association football ) هم برای تمایز این بازی از انواع دیگر فوتبال ( به ویژه راگبی فوتبال ) انتخاب شد. «اتحادیه فوتبال» همچنان نام رسمی این رشته ورزشی است و سازمان های اصلی اداره کننده ورزش فوتبال مثل فیفا و یوفا از این نام در عنوان خود استفاده کرده اند. واژه ساکر ( به انگلیسی: Soccer ) نیز مخففی از کلمه association همراه با پسوند انگلیسی er است که در دهه ۱۸۸۰ در انگلستان ابداع شد. [ ۲] امروزه در ایالات متحده آمریکا این رشته را بیشتر ساکر می نامند. در بریتانیا این ورزش در رده های سنی بزرگسالان، تا مدتی با نام ساکر شناخته می شد. پس از مدتی، در ردهٔ سنی ۱۸ سال برای نخستین بار فوتبال نامیده شد و این اصطلاح به تدریج بر واژه ساکر تسلط پیدا کرد و در پایان به فوتبال تغییر نام یافت. [ ۳]
فوتبال از آسیا ظهورکرد و در این قارهٔ کهن آغازگردید. [ ۴] شواهد تاریخی نشان می دهد که قدمت بازی فوتبال به سدهٔ دوم و سوم پیش از میلاد در چین بازمی گردد. پرچم دار این ورزش دودمان هان بودند که به توپی چرمی پرشده از پر و مو لگد می زدند. دور این توپ ها حدود ۴۰–۳۰ سانتی متر بوده است. [ ۵] این بازی چینی «تسو چو» نام داشت و امپراتوری هان در دوران زمامداری خود، این بازی را در سراسر چین گسترش داد. [ ۱] نوع دیگری از این ورزش حدود ۶۰۰–۵۰۰ سال بعد در ژاپن آغازگردید؛ اما هیچ مسابقهٔ رقابتی میان ژاپن و دودمان هان صورت نگرفت. در آن زمان، بازیکنان در دایره ای نسبتاً کوچک می ایستادند و توپ را از یک دیگر عبور می دادند. [ ۵] «کمری» نام ژاپنی این بازی بود و در مقایسه با فوتبال امروزی بسیار متفاوت بود. [ ۱] سپس فوتبال در یونان و به شکل ورزش هارپاستوم در روم نیز رواج پیداکرد. فوتبال در بازی های یونانیان و رومیان تغییرات عمده ای یافت؛ به طوری که دوتیم در یک میدان مستطیل شکل که خط میانی میدان نیز داشته است، بازی می کردند. [ ۵] [ ۶] مردمی که هارپاستوم بازی می کردند، اغلب مردم خشنی بودند، به توپ لگد می زدند تا آن را از خط دروازه عبور دهند یا به کس دیگری پاس بدهند که وی چنین عملی انجام دهد. تیم دیگر نیز قصد متوقف کردن روند تیم حریف و بازپس گیری توپ را به هر طریق ممکن انجام می داد! هیچ طول و عرض خاصی برای میدان بازی در نظر گرفته نمی شد؛ بازیکنان شماره ای نداشتند و کمبود قوانین احساس می شد. [ ۷]