وِرْدی، جوزِپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)(Verdi, Giuseppe)
وِِرْدی، جوزِپِّه
اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله های تازه ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای نَبوکَدنِصَّر را ساخت، و پس از آن نوبت به اِرنانی (۱۸۴۴) و ریگوِلتّو (۱۸۵۱) رسید. از جمله آثار اوست: تروبادور (نغمه سرا) ولاتراویاتا (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،اُتللو (۱۸۷۷) و فالستاف (۱۸۹۳). رکویِم (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر در آن دیده نمی شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (اُتللو و فالستاف) به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می کردند اپراهای او روح ملی گرایی ایتالیایی را تقویت می کند، درگیری پیدا می کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی و بلّینی است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج آلود می دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب ها و گوناگونی هایی هم پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم نظیر، نوعی پالایش و خود آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ ترین آهنگ سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: کنت دی سان بونیفاچو (۱۸۳۹)، لمباردیایی ها در جنگ صلیبی اول (۱۸۴۳)، ژاندارک (۱۸۴۵)، آتّیلا۱۷ (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری شدۀ لمباردیایی ها، ۱۸۴۷)، نبرد لِنیانو۱۸ (۱۸۴۹)، وسپرهای سیسیلیایی۱۹ (۱۸۵۵)، آرولدو۲۰ (بازنگری استیفِّلیو، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: پاتِر نوستِر۲۱، آوه ماریا۲۲، لائودا آلاّ وِرجینه ماریا۲۳.Romantic period Nabucco Ernani Rigoletto Il trovatore/The Troubadour La Traviata Otello Falstaff Requiem Wagner Donizetti Bellini Conte di San Bonifacio I Lombardi alla prima crociata Giovanna d’Arco Attila La battaglia di Legnano Les Vêpres siciliennes Aroldo Pater noster Ave Maria Louda alla Vergine Maria
وِِرْدی، جوزِپِّه
اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله های تازه ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای نَبوکَدنِصَّر را ساخت، و پس از آن نوبت به اِرنانی (۱۸۴۴) و ریگوِلتّو (۱۸۵۱) رسید. از جمله آثار اوست: تروبادور (نغمه سرا) ولاتراویاتا (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،اُتللو (۱۸۷۷) و فالستاف (۱۸۹۳). رکویِم (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر در آن دیده نمی شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (اُتللو و فالستاف) به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می کردند اپراهای او روح ملی گرایی ایتالیایی را تقویت می کند، درگیری پیدا می کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی و بلّینی است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج آلود می دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب ها و گوناگونی هایی هم پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم نظیر، نوعی پالایش و خود آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ ترین آهنگ سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: کنت دی سان بونیفاچو (۱۸۳۹)، لمباردیایی ها در جنگ صلیبی اول (۱۸۴۳)، ژاندارک (۱۸۴۵)، آتّیلا۱۷ (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری شدۀ لمباردیایی ها، ۱۸۴۷)، نبرد لِنیانو۱۸ (۱۸۴۹)، وسپرهای سیسیلیایی۱۹ (۱۸۵۵)، آرولدو۲۰ (بازنگری استیفِّلیو، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: پاتِر نوستِر۲۱، آوه ماریا۲۲، لائودا آلاّ وِرجینه ماریا۲۳.Romantic period Nabucco Ernani Rigoletto Il trovatore/The Troubadour La Traviata Otello Falstaff Requiem Wagner Donizetti Bellini Conte di San Bonifacio I Lombardi alla prima crociata Giovanna d’Arco Attila La battaglia di Legnano Les Vêpres siciliennes Aroldo Pater noster Ave Maria Louda alla Vergine Maria
wikijoo: وردی،_جوزپه_(۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)