ورتول وی زی ۲

وِرتول وی زی - ۲ ( به انگلیسی: Vertol VZ - 2 ) یک پروژهٔ آزمایشی بود که در سال ۱۹۵۷ در آمریکا انجام شد تا بر روی فناوری اُریب بال پژوهش شود که صنعت هواگردهای عمودپرواز پیشرفت کند. بدنهٔ هواگرد دارای شکل لوله ای است و برای خلبان یک کابین حبابی وجود دارد. آزمایش پرواز در ۱۹۵۷ انجام شد که وی زی - ۲ تنها از زمین بلند شد و بر جای خود هاور کرد. در سال ۱۹۵۸ نخستین انتقال از حالت عمودپرواز به افق پرواز انجام شد و تا سال ۱۹۶۵ ادامه یافت و این نمونه ۴۵۰ پرواز انجام داد که شامل ۳۴ بار انتقال از حالت عمودی به افقی در حین پرواز بود. تنها نمونهٔ تولید شده از وی زی - ۲ امروز در موزه ملی هوافضای اسمیتسونین است. این هواگرد در کنار کامان کی - ۱۶بی و هیلر ایکس - ۱۸ از نخستین اُریب بال های آمریکا بودند. این آزمایش ها اثر شگرفی در توسعهٔ بل وی - ۲۸۰ والور، بل بوئینگ وی - ۲۲ آسپری و لئوناردو ای دابلیو - ۶۰۹ داشتند.
ویژگی های کلی
• خدمه: one pilot
• ظرفیت: 1 passenger/observer
• طول: ۲۶  فوت ۵  اینچ ( ۸٫۰۵ متر )
• پهنای بال: ۲۴  فوت ۱۱  اینچ ( ۷٫۵۹ متر )
• قطر: ۹  فوت ۶  اینچ ( ۲٫۹۰ متر )
• ارتفاع: ۱۵  فوت ۰  اینچ ( ۴٫۵۷ متر )
• وزن خالی: ۳٬۷۰۰ پوند ( ۱٬۶۷۸ کیلوگرم )
• پیشرانه هواگرد: ۱ عدد Avco Lycoming YT53 - L - 1 turboshaft، ۷۰۰ اسب بخار ( ۵۲۰ کیلووات )
عملکرد
• حداکثر سرعت: ۲۱۰ مایل بر ساعت ( ۳۳۸ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۸۲ گره )
• بُرد: ۱۳۰ مایل ( ۱۱۳ مایل دریایی؛ ۲۰۹ کیلومتر )
• حداکثر ارتفاع: ۱۳٬۸۰۰ فوت ( ۴٬۲۰۰ متر )