ورتهایمر لیوپولد

دانشنامه آزاد فارسی

وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد
(نام مستعار: کنستانتین برونر)، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا از توابع هامبورگ در خانواده ای سرشناس به دنیا آمد. در ۲۰ سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت و سپس هگل گرایش یافت. آن گاه کوشش اسپینوزا برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفه ای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقه ای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودی اش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفه اش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتاب های ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاش های مشتاقانی چون یهودی منوهین و آندره برتون توجه به کار او افزایش نیافت.اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس