وراعه

لغت نامه دهخدا

( وراعة ) وراعة. [ وَ ع َ ] ( ع مص ) ورع. وَروع. وُروع. پرهیزگار گردیدن و بازایستادن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بددل و خرد و بی خیر و بی فایده گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). بددل شدن. ( تاج المصادر ). بددل شدن و خرد شدن و حقیر شدن. ( المصادر زوزنی ). || سست و ضعیف گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). رجوع به وراع شود.

فرهنگ فارسی

ورع وروع پرهیزگار گردیدن و باز ایستادن

پیشنهاد کاربران

بپرس