ورا بلاگویویچ ( صربی: Вера Благојевић، ۱۶ مه ۱۹۲۰–۱۸ مارس ۱۹۴۲ ) دانشجوی پزشکی یوگسلاوی و فعال سیاسی کمونیست بود. در طول جنگ جهانی دوم، او در سال ۱۹۴۲ توسط گشتاپو دستگیر و بعد تیرباران شد. او پس از مرگ در سال ۱۹۵۳ نشان قهرمان ملی ( یوگسلاوی ) را دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ورا بلاگویویچ در ۱۶ مه ۱۹۲۰ در بلگراد در پادشاهی یوگسلاوی به دنیا آمد. او دختر وکیل یوان بلاگویویچ بود که در طول جنگ جهانی اول در ارتش خدمت کرد. و مادر وی آنا بلاگویویچ خانه دار بود. پدرش از حامیان کمونیست ها بود. ورا در شاباتس بزرگ شد. در سال ۱۹۳۷، بلاگویویچ به سازماندهی یک اعتصاب دانش آموزی در اعتراض به نگرش برخی از معلمان مدرسه کمک کرد.
در سال ۱۹۳۸، او تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه بلگراد آغاز کرد و در این مدت به یک سازمان مارکسیستی انقلابی در دانشگاه پیوست. در همان سال به اتحادیه جوانان کمونیست یوگسلاوی پیوست. او برای اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی در شاباتس کار کرد و در سال ۱۹۴۰ به عضویت کمیته ناحیه پودرینیه درآمد. پس از رویداد جنگ جهانی دوم در یوگسلاوی و اشغال یوگسلاوی در سال ۱۹۴۱، بلاگویویچ در تظاهرات ضد فاشیستی در بلگراد شرکت کرد و پس از بسته شدن دانشگاه بلگراد توسط نازی ها، او به آموزش پزشکی به دانشجویان عضو اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی پرداخت. و عمدتاً با کمونیست های زن کار می کرد و زنان را به پیوستن به نیروی کار تشویق می کرد. در ژوئن ۱۹۴۱، بلاگویویچ در فهرست ۳۰ کمونیست فعال شهرشاباتس قرار گرفت. بلاگویویچ از ترس امنیت خود از شاباتس فرار کرد و به شهرستان ولوره رفت. در نوامبر ۱۹۴۱، اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی او را به منطقه اوسچینا در صربستان فرستاد.
در نوامبر ۱۹۴۱، پارتیزان های یوگسلاوی، که شامل اعضای اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی نیز می شد، مورد حمله چتنیک ها قرار گرفتند که به دولت در تبعید یوگسلاوی وفادار بودند. ۱۸ پارتیزان از جمله بلاگویویچ دستگیر شدند. آنها بعداً آزاد شدند و بلاگویویچ به برشتیتسا رفت.
بلاگویویچ دوباره توسط چتنیک ها در مارس ۱۹۴۲ در تکریش دستگیر شد.
جست وجوی چتنیک ها و همکارانشان در آغاز سال ۱۹۴۲ ادامه یافت و در حدود ۱ مارس، گروهی از چتنیک ها به رهبری لوژنیکا، یووان سیچ، پس از جستجوی طولانی، مکانی را که ورا بلاگویویچ در آن پنهان شده بود، کشف کردند. هنگامی که چتنیک ها خانه پسر عمویش در تکرش را در ۴ مارس ۱۹۴۲ محاصره کردند، او سعی کرد فرار کند و حتی موفق به فرار شد، اما چتنیک ها او را گرفتنه و اسیر کردند. پس از دستگیری، او را دستبند زده و به زاولکا بردند. در اینجا او را در میخانه دوشان یاگیچ شکنجه کردند و روز بعد با صورتی خونین و بدنی کبود، او را به لوزنیکا، به مقر دوک داکا بردند، که تصمیم گرفت شخصاً از او بازجویی کند. از آنجایی که حتی با ضرب و شتم هم نتوانستند او را وادار به اعتراف کند، روز بعد او را به همراه ساوا بوژوویچ به شاباتس بردند و به گشتاپو تحویل دادند. پس از دستگیری ورا، مطبوعات کویسلا، به ویژه روزنامه های نوو ورم و ناشا بوربا اخباری مبنی بر دستگیری «کمونیست خطرناک» و آنچه «زنان هیولا» نامیدند منتشر کردند. وویسلاو گلیگوریچ، خبرنگار نوو ورم از لوزنیکا، خبر زیر را در مورد دستگیری ورا بلاگویویچ منتشر کرد: لوزنیکا موفق شد گروهی از کمونیست ها را محاصره کند و همه آنها را زنده بگیرد. یکی از دستگیرشدگان، ورا بلاگویویچ، دانشجوی پزشکی، دختر یوان بلاگویویچ، وکیل اهل شاباتش است. ورا بلاگویویچ در جریان حملات کمونیست ها به ماکو به جنایات مختلف به ویژه تیراندازی در بوگاتیچ و پتکوویچا متهم شد. ورا بلاگویویچ اکنون بسیار بدبخت به نظر می رسد. رنگ پریده و نزار، با دایره های کبود زیر چشم، با لباس های کهنه دهقانی، سعی می کند مقامات را متقاعد کند که با توجه به وضعیت جسمانی اش، توانایی جنایت را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
ورا بلاگویویچ در ۱۶ مه ۱۹۲۰ در بلگراد در پادشاهی یوگسلاوی به دنیا آمد. او دختر وکیل یوان بلاگویویچ بود که در طول جنگ جهانی اول در ارتش خدمت کرد. و مادر وی آنا بلاگویویچ خانه دار بود. پدرش از حامیان کمونیست ها بود. ورا در شاباتس بزرگ شد. در سال ۱۹۳۷، بلاگویویچ به سازماندهی یک اعتصاب دانش آموزی در اعتراض به نگرش برخی از معلمان مدرسه کمک کرد.
در سال ۱۹۳۸، او تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه بلگراد آغاز کرد و در این مدت به یک سازمان مارکسیستی انقلابی در دانشگاه پیوست. در همان سال به اتحادیه جوانان کمونیست یوگسلاوی پیوست. او برای اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی در شاباتس کار کرد و در سال ۱۹۴۰ به عضویت کمیته ناحیه پودرینیه درآمد. پس از رویداد جنگ جهانی دوم در یوگسلاوی و اشغال یوگسلاوی در سال ۱۹۴۱، بلاگویویچ در تظاهرات ضد فاشیستی در بلگراد شرکت کرد و پس از بسته شدن دانشگاه بلگراد توسط نازی ها، او به آموزش پزشکی به دانشجویان عضو اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی پرداخت. و عمدتاً با کمونیست های زن کار می کرد و زنان را به پیوستن به نیروی کار تشویق می کرد. در ژوئن ۱۹۴۱، بلاگویویچ در فهرست ۳۰ کمونیست فعال شهرشاباتس قرار گرفت. بلاگویویچ از ترس امنیت خود از شاباتس فرار کرد و به شهرستان ولوره رفت. در نوامبر ۱۹۴۱، اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی او را به منطقه اوسچینا در صربستان فرستاد.
در نوامبر ۱۹۴۱، پارتیزان های یوگسلاوی، که شامل اعضای اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی نیز می شد، مورد حمله چتنیک ها قرار گرفتند که به دولت در تبعید یوگسلاوی وفادار بودند. ۱۸ پارتیزان از جمله بلاگویویچ دستگیر شدند. آنها بعداً آزاد شدند و بلاگویویچ به برشتیتسا رفت.
بلاگویویچ دوباره توسط چتنیک ها در مارس ۱۹۴۲ در تکریش دستگیر شد.
جست وجوی چتنیک ها و همکارانشان در آغاز سال ۱۹۴۲ ادامه یافت و در حدود ۱ مارس، گروهی از چتنیک ها به رهبری لوژنیکا، یووان سیچ، پس از جستجوی طولانی، مکانی را که ورا بلاگویویچ در آن پنهان شده بود، کشف کردند. هنگامی که چتنیک ها خانه پسر عمویش در تکرش را در ۴ مارس ۱۹۴۲ محاصره کردند، او سعی کرد فرار کند و حتی موفق به فرار شد، اما چتنیک ها او را گرفتنه و اسیر کردند. پس از دستگیری، او را دستبند زده و به زاولکا بردند. در اینجا او را در میخانه دوشان یاگیچ شکنجه کردند و روز بعد با صورتی خونین و بدنی کبود، او را به لوزنیکا، به مقر دوک داکا بردند، که تصمیم گرفت شخصاً از او بازجویی کند. از آنجایی که حتی با ضرب و شتم هم نتوانستند او را وادار به اعتراف کند، روز بعد او را به همراه ساوا بوژوویچ به شاباتس بردند و به گشتاپو تحویل دادند. پس از دستگیری ورا، مطبوعات کویسلا، به ویژه روزنامه های نوو ورم و ناشا بوربا اخباری مبنی بر دستگیری «کمونیست خطرناک» و آنچه «زنان هیولا» نامیدند منتشر کردند. وویسلاو گلیگوریچ، خبرنگار نوو ورم از لوزنیکا، خبر زیر را در مورد دستگیری ورا بلاگویویچ منتشر کرد: لوزنیکا موفق شد گروهی از کمونیست ها را محاصره کند و همه آنها را زنده بگیرد. یکی از دستگیرشدگان، ورا بلاگویویچ، دانشجوی پزشکی، دختر یوان بلاگویویچ، وکیل اهل شاباتش است. ورا بلاگویویچ در جریان حملات کمونیست ها به ماکو به جنایات مختلف به ویژه تیراندازی در بوگاتیچ و پتکوویچا متهم شد. ورا بلاگویویچ اکنون بسیار بدبخت به نظر می رسد. رنگ پریده و نزار، با دایره های کبود زیر چشم، با لباس های کهنه دهقانی، سعی می کند مقامات را متقاعد کند که با توجه به وضعیت جسمانی اش، توانایی جنایت را ندارد.
