وذیه

لغت نامه دهخدا

( وذیة ) وذیة. [ وَ ی َ ] ( ع اِ ) درد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). وجع. ( اقرب الموارد ). || بیماری. || عیب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). گویند: ما به وذیة. ( منتهی الارب ). || آب اندک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس