وذم

لغت نامه دهخدا

وذم. [ وَ ذَ ] ( ع مص ) بریده شدن دوال دلو. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). دوال دلو بریده شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ( اِمص ) افزونی. ( از ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). زیاده. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) نره مع هردو خصیه. ( منتهی الارب ). نره با هر دو خایه. ( ناظم الاطباء ). || آزخ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آزخ و ثؤلول. ( ناظم الاطباء ). || گوشت وآزخ زهدان ناقه که از ولادت بازدارد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). آزخهای زهدان ماده شتر که از آبستنی آن را بازدارد. ( ناظم الاطباء ). || دوالهای گوشه دلو. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). دوال گوشه دلو. ( مهذب الاسماء ). دوالهای گوشه دول. ( ناظم الاطباء ). || چوب چنبر دلو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ، اوذام. ( مهذب الاسماء ).

وذم. [ وَ ذِ ] ( ع ص ) دلو دوال بریده. ( المنجد ).

فرهنگ فارسی

دلو دوال بریده

پیشنهاد کاربران

بپرس